Дода латифалар

— Мана сизни маошингиз, - деди иш берувчи.
— Маошимни кўтаришни иложи борми? - дебди ишчи.
Иш берувчи пулни ушлаб турган қўлини тепага кўтариб:
— Шунча кўтарсам бўладими? - дермиш.

Сталинни хонасидан асабийлашиб чиққан полковник ўзига-ўзи пичирлаб "Мўйловингга ўт тушсин!" - дебди.
Буни эшитиб қолган котиба югуриб кириб Сталинга "Мўйловингга ўт тушсин деб ҳақорат қилди" деб айтиб берибди.
Сталин ғазаб билан дарҳол полковникни тўхтатишларини буюрибди.
— Сен кимни ҳақорат қилдинг? Мўйловингга ўт тушсин деганда кимни назарда тутдинг? - дебди Сталин.
— Гитлерни назарда тутгандим, ўртоқ генерал - дебди полковник.
Сталин котибаси тарафга ўгириб қараб:
— Сен кимни назарда тутдинг? - деган экан.

Океанда сузиб келган шиша идишни ичидан хат топилибди. Унда қуйидаги сўзлар ёзилган эди:
"Кимсасиз оролдаман. Бу ерда тирикчилик учун ҳамма нарса бор. Бу ерда солиқ қўмитаси йўқ, прокуратура йўқ, суд йўқ , маҳалла оқсоқоли-ку умуман йўқ. МИБ йўқ, вирус ҳам йўқ. Энди шу ерни қидиринглар. Тезроқ топиб келинглар!"

Яхши тарбияли бир қиз паркда скамейкага ўтириб, китоб ўқиётса, олдига дайди киши келиб:
— Уялмайсизми?! - дебди.
— Мен тарбияли қизман. Нима деяпсиз? - деса, дайди киши:
— Тарбияли одамлар бировни краватига ўтириб олишмайди, - дебди.

Пастга тушиб кетган альпинистга тепада қолган шериги қичқиряпти:
— Валижон тирикмисан?
— Ҳа тирикман!
— Қўл-оёқларинг бутунми?
— Ҳа!
— Унда тепага чиқақол!
— Иложи йўқ! Ҳали ерга тушмадим...

— Назокатхон, бугун чиройли бўлиб кетибсизми?!
— Ҳа. Лекин сизга қарата бу фикрни айтолмиман.
— Унда сиз ҳам менга ўхшаб ёлғон гапиринг.

Қизлар! Агар сизларга чекмайдиган, ичмайдиган, қизлар билан юрмайдиган йигит керак бўлса, Ситро қопқоқларидан йигит расмини йиғинг!

Бир кишини оғзидан бадбўй ҳид келаркан шунга ҳеч ким унга тегмас экан.
Маҳалла раисига бориб:
— Мени уйлантириб қўймасангиз мен ҳокимятга устингиздан арз қиламан, - дебди.
Оқсоқол бошқа оқсоқоллар билан гаплашиб ҳидни билмайдиган бир хотин топиб, уйлаб қўйибди.
Орадан 1 ҳафта ўтиб бояги хотин Раисни олдига келибди:
— Мен у билан яшамайман, - деган экан
— Нимага? - деб сўрабди оқсоқол
— Ёнида ётсам кўзим ачишиб кетяпти, - дебди.

Бир куни афанди ароқ дўконига кирса. Остонада бир маст ухлаб ётган экан. Шунда Афанди сотувчига қараб дебди:
— Бу мастни уйига олиб бориб қўймасизми?
Сотувчи жавоб берибди:
— Ахир бу бизнинг рекламамиз-ку!

— Ҳозирги кунда журналлар ярим ялонғоч аёллар расмига тўлиб кетди. Бизни давримизда бунақа эмас эди! – дебди кекса журналист.
— Сизни пайтингизда кийим-кечаклар арзон эди-да! – дебди унга муҳаррирлардан бири.