Дода латифалар

Бир аёлни уйига дугонаси меҳмонга келибди.
Ҳалига аёл кичкина ўғлига:
— Болам, холажонингни ўпиб қўймайсанми? – деса, болакай:
— Йўқ, - дебди.
— Нега ўғлим? – деб сўрабди онаси.
Болакай:
— Ҳозир адам ўпиб қўйган эдилар, холадан шапалоқ еб олдилар, - дермиш.

Ёшим 25 да бўлса ҳам, ҳафта кунларини эсласам, мактабдаги кундалигим кўз ўнгимга келади.
Сизларда-чи?

— Такси билан от-араванинг нима фарқи бор?
— Ҳеч қандай фарқи йўқ!
— Нега?
— Чунки иккаласи ҳам йўлни хоҳлаган жойида тўхтаб одам олиб-тушираверади.

Йигит қизга дебди:
— Қалайсан?
Қиз:
— Яхши, дуоларингиз билан юрибман...
Йигит:
— Мени дуоларим билан бу пайтгача юрмаслигинг керак эди, - дермиш.

Икки дўст аразлашиб қолиб, қозини олдига боришибди.
Қози “Эртага келинглар. Муаммони эртага ечамиз” деб қайтариб юборибди. Қозихонадан чиққан йигитлардан бирининг фикри бузилиб, қозини олдига қайтиб бориб 40 тилла танга пора берибди. Қози ишни унинг фойдасига ҳал қилиб беришга ваъда берибди. Йўлда кетаётган иккинчи дўст ҳам қозига бориб 100 тилла бериб, у ҳам ишни ўз фойдасига ҳал қилиб беришни сўрабди. Қози уни ҳам пулини олиб қолибди.
Эртасига айтилган вақтга дўстлар қозининг ҳузурига боришибди ва ўз муаммоларини ҳал қилиб беришни сўрашибди. Қози уларни эшитибди-ю, бир сўз демай жим ўтираверибди. Бироз вақт ўтгандан кейин биринчи дўстни сабри чидамай қозига берган 40 тилла тангани эслатиб қўйиш мақсадида дебди:
— Қози бува, гапни дангал, қирқиб-қирқиб гапирмайсизми деса, қози:
— Ҳа, қирқиб-қирқиб гапирай десам, дўстингни юзидан ўтолмай турибман-да, - дермиш.

Норасмий статистик маълумотларга қараганда, ёшларнинг баджаҳл ва асабий бўлиб қолаётганига асосий сабаб бу – “қотиб ишлаётган” интернет экан.

Аёл эри билан кўчада кетаётса, бирдан қаттиқ шамол туриб, аёлнинг сочларини тўзғитиб юборибди.
— Вой худойим-ей! Сочларим тўзғиб кетди. Жуда бадбашара кўриняпманми? - деб сўрабди аёл эридан.
— Йўқ, ҳар доимгидексан... - деган экан эри.

Тошбақадан сўрашибди: Нега сен бундай секин юрасан?- дейишса
Мен хали 200 йил яшайман қаёққа шошиламан?

Касалхонада бемор бош врач ёнига шикоят билан кирди:
— Палатадошим тушида мотоцикл ҳайдайвериб, жонимга тегди. Бошқа хонага ўтказсангиз!
Бош врач:
— Нима, сизга мотоциклнинг овози ёқмаяптими?
Бемор:
— Йўқ! Тутуни!!!

Оғир операциядан чиққан бемор 8 март куни реанимациядан йўқолиб қолибди.
Тезкор қидирув ишларидан кейин аниқланишича, унинг касби гул сотувчиси бўлиб, ўша куни дўконига эмаклаб бўлса ҳам етиб олган экан.