Дода латифалар

Бир куни врачлар руҳий касаллар шифохонасига бориб, беморларни соғайганини текшириш учун ҳаммасига иншо ёздиришиб кўришибди. Ҳамма жиннилар тушунарсиз ёзибди. Лекин биттасини иншосини бошида:
"Мен Варшавага отда бориш учун йўлга чиқдим" деб ёзилган экан. Врачлар иншонинг охирги варағини очишса "Мен Варшавада отдан тушдим" деб ёзилган экан. Шунда врачлар қизиқиб ўрта варақларни очиб ўқишса, "Тарақа-туруқ, тарақа-туруқ" деб ёзилган экан.

Бир аёл бозордан янги тўти сотиб олиб, уйга келгач, қафасни ёнига борибди-да:
— Хўш, ранг-баранг маҳлуқ, гапиришни биласанми? - деса, тўтиқуш бирдан тилга кириб:
— Ўзинг-чи, алвасти! Уча оласанми? - дермиш.

Икки дугона турмуш қурмасликка қарор қилиб бирга яшашаркан. Зерикмаслик учун бир мушук ҳам боқишаркан. Фикримиз бузилмасин деб мушукни ҳеч қаерга чиқаришмас экан. Мушук ҳар баҳор кўчага чиқгиси келиб, безовта бўлавераркан.
Дугоналардан бири яхши йигит билан танишиб турмушга чиқиб, асал ойига кетибди.
Бир неча кундан кейин ундан хат келибди: "Дугонажон, тақдиринг ўз қўлингда, аммо мушукни ҳозироқ қўйиб юбор!".

Кеча уйга ичиб келсам, болаларим ҳам, хотиним ҳам мени танишмади.
Эртаси куни уйғонсам, бошқа хонадонга кириб қолган эканман.

Бир аёл такси тўхтатиб:
— Туғруқхонага! Фақат сал тезроқ...- дебди.
Ваҳимага тушган ҳайдовчи машинани шунақанги учриб кетибди-ки, светофорларга умуман қарамасмуш...
Орқа ўриндиқда ўтирган аёл бақира бошлабди:
— Нималар қиляпсиз? Секинроқ ҳайданг! Туғруқхонага ишлаш учун кетяпман! Врачман! Ҳомиладор эмас!!!

Гўзал қиз билан танишдим. Ҳуснига ҳамма маҳлиё бўлади. Лекин қариндошларим билан таништирай деб, уйга олиб борсам, уларга умуман ёқмади.
Айниқса, хотинимга...

— Нега хафасан?
— Телефонимни ўғирлаб кетишди.
— Милицияга бормадингми?
— Бордим, улар олишмапти.

Ўқитувчи Абдуллага савол беряпти:
— Айт-чи, бир халта тилла ва бир халта ақл турибди. Қай бирини оласан?
Абдулла:
— Албатта тиллани, устоз!
— Мен ақлни танлаган бўлардим.
— Кимга нима камлик қилса, шуни танлайди-да устоз!

Бир чўпон қўй билан шахмат ўйнаб ўтирган экан.
Буни кўрган одамлар:
— Жуда ақилли қўй экан-ми?! – дейишса, чўпон:
— Нимаси ақилли!? 2:1 га ютқизяпти, - деган экан.

Бир йигит пивохонага кириб бир бокал пиво ичиб:
— Қанча беришим керак? - деса, бармен:
— Уч юз, - дебди.
Ҳалиги йигит чўнтагидан бир ҳовуч танга чиқариб, уч юзини санаб, растани устига сочиб ташлаб, чиқиб кетибди.
Бармен ҳайрон қолаверибди. Эртасига ўша йигит яна келиб бир бокал пиво ичиб, дебди:
— Пиво ҳалиям уч юзми?
— Ҳа, уч юз!
Йигит чўнтагига қараб:
— Майда йўқ экан. Мана беш юз! Икки юз қайтимини бер! - деб битта беш юзталик берибди. Бармен ҳам кечаги қасдини олмоқчи бўлиб, икки юз тийинни полга сочиб:
— Ана қайтими, териб ол! - дебди.
Йигит бир барменга, бир полда сочилиб ётган тийинларга қараб, чўнтагидан юз сўмлик тийин чиқариб, растани устига сочиб ташлабди-да:
— Менга яна бир бокал пиво, - дермиш.