Ривожланган мамлакатлар коррупцияга қарши курашнинг иккита усулини таклиф қилишади:
Биринчиси, Швейцария усули. Раҳбарлик лавозимлари муддатини қисқартириш. Шунда коррупцияга улгурмайди.
Иккинчиси, Корея усули. Умрни қисқартириш. Агарда мабодо коррупцияга улгурган бўлса...!
— Болалигингизда ота-онангиз қайси бренддаги кийимларни олиб беришган?
"Акангдан қолган кийимларни киясан!" деган бренддан кийинтиришган.
Институтда курсдошларим мендан сақич сўрайверган эди, бўшаган дори идишига сақичларимни солиб олдим.
Ўқитувчи Азизжондан сўради:
— Сен катта бўлсанг ким бўласан?
Азизжон:
— Камбағал бўлмоқчиман.
Ўқитувчиси:
— Нега? Ахир бу яхши эмас-ку!
Азизжон:
— Чунки дадам икки қават ҳашаматли уйлар, қимматбаҳо машиналарни ёнидан ўтаётиб, "Қара ўғлим, камбағалларни уйи экан..." - дейдилар.
Ўрмонда овчилар ўра кавлаб кетишган экан. Ўрага бўри, тулки ва чўчқа тушиб қолибди.
Тулки чўчқага қараб, ичида дебди: “Гўшт бор. Қорин тўйдирсам бўлади. Бир неча кун яшайман”.
Бўри тулки ва чўчқага қараб ичида дебди: “Гўшт бор, суҳбатдош бор. Мазза қилиб яшасам бўлади.”
Чўчқа иккаласига қараб:
— Зерикиб қоласизлар. Қўйшиқ куйлаб берсам бўладими? – дебди.
Бўри ва тулки:
— Яхши бўларди, - дейишибди.
Чўчқа овози борича бақириб қўшиқ айта бошлабди. Бир зумда овчилар етиб келишибди.
Бўри ва тулкини ўлдиришга шайланиб туришса, бўри ичида ўзига-ўзи дермиш:
“Қорин тўйдириб, гаплашиб ётаверсам бўлмасмиди. Ўйин-кулгига бало бормиди...!”
— Азизим, тўйгача мени таксида олиб юрардингиз. Энди эса метрода юрибмиз?!
— Сендек гўзал хотиним борлигини ҳамма билиб қўйсин деяпман!
— Доктор, бетоб бўлиб қолдим. Нима қилай?
— Тезроқ тузалинг!
— Раҳмат доктор!
— Раҳбарингиз яхшими?
— Жуда яхши.
— Ростанми?
— Ростан! Ёмонласанг, дарров бўшайсан.
Иккита эшак учрашиб қолибди.
— Ишларинг яхшими?
— Яхши. Ўзингники-чи?
— Хўжайиним ўғлини ҳар куни сўкади. Хотинини ва мени аралаштирмасдан сўкса бўлади-ку!
— Тўйдан аввал бир кунда мени беш дақиқа кўрсангиз ҳам жуда бахтли эдингиз, - дебди хотин эрига.
— Ҳозир ҳам бахтли бўлардим, - дебди эри.