Дода латифалар

Отаси ўғлига:
— Бу йил ҳам ўқишга кира олмасанг, отам дема мени! Сени танимайман!
Имтиҳонлар тугагач, адаси ўғлидан сўрабди:
— Ҳўш ўғлим, имтиҳонлар қандай ўтди?
Ўғли эса:
— Кечирасиз, сизни танимайроқ турибман, кимсиз?

Бир бола адаси билан йўлда кетаётса, узоқдан қизлар кўринибди.
Адаси:
— Ўғлим, қизларни кўрдингми? Уларни ёнида мени “ака” деб чақиргин, - дебди.
Болакай:
— Ҳавотир олманг ада. Ойимни ҳам кўчада “опа” деб чақиришга ўрганиб қолганман, - дермиш.

Чарчаган от чўчқага дардини айтибди:
— Хўжайин нуқул эрталабдан кечгача омочда ер ҳайдатиб, ҳамма ишларни қилдиради. Қорнимни тўйдирмасдан олиб кириб ташлайди.
Чўчқа:
— Хўжайинни устидан "Ҳайвонларни ҳимоя килиш жамияти"га шикоятнома ёз!, - дебди.
Шунда от:
— Эй, йўқ, бу тўғри келмайди. Агар хўжайиним ёзиш ва ўқишни билишимни пайқаб қолса, кечаси билан болаларини дарсини қилдиради, - дермиш.

Бойнинг ўғли имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Ўтиринг, беш!
Ўртаҳол оиланинг фарзанди имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Нечта одам ҳалок бўлган?
— Бир миллион уч юз мингга яқин.
— Ўтиринг, беш!
Камбағал оиланинг фарзанди имтиҳонда:
— Биринчи жаҳон уруши қачон бўлган?
— 1914-1918 йилларда.
— Нечта одам ҳалок бўлган?
— Бир миллион уч юз мингга яқин.
— Ўлганларнинг фамилиясини сана!

Иккита жинни касалхонадан қочиб кетибди. Врачлар, милиция ходимлари уларни қидириб топа олишмабди. Кечки пайт иккала жинни, қайтиб келибди. Шериклари уларга:
— Нега қайтдиларинг? Силарни роса қидириб, топа олишмади-ку, - деса.
Икки жинни:
— Бугун биз репетиция қилдик, энди эртага қочамиз, - дермиш.

Бир киши психолог ёнига келиб дебди:
— Ҳаётимдан зерикдим. Ёрқин, қизиқарли воқеалар етишмайди!
— Сайёҳатга боринг, - дебди психолог.
— Ер шарини ярмини айланиб чиқдим. Бу ҳам майли вертолётда учиб, парошютдан сакрадим. Хуллас ҳамма нарса қилиб кўрдим. Бирор ўзгариш бўлишини хоҳлайман, - дебди киши.
— Унда, - дебди психолог, - иккинчи хотин олинг.
— Иккинчи хотиним ҳам бор, - дебди киши.
— Бу гапни энди биринчи хотинга айтинг. Ўшанда ҳаётингизда катта ўзгаришлар бўлади.

Мактабда ўқитувчи болаларга:
— Айтингларчи, бизга ой яқинми Америками?
— Ой яқин!
— Қанақасига ахир болалар?!
— Ой бизга кўриниб туради. Америка эса умуман кўринмайди, узоқда!

Хитой вокзалида йигит билан қиз учрашиб қолибди.
Йигит:
— Чан-чун михааа, - деса, қиз:
— Мианкшинука, - дебди.
— Куа мианкшинука, - дебди яна йигит.
Ҳудди бир нарсани тушунаётгандек, давомини ўқиётганингизни қаранг!

Хотини туғруқхонага кетган эр тўнғич фарзандини уйқудан уйғотиб, кийинтириб, чой ичириб боғчага олиб борибди.
— Шу сени боғчангми?
— Йўқ, ада!
Бошқа боғчага олиб келиб:
— Шунисими?
— Йўқ! Бу боғчани ҳатто кўрмаганман ҳам.
Яна бошқа боғчаларга олиб келиб:
— Шунисими? Шунисими? - деб юрса, ўғли:
— Ада, яна бироз боғчама-боғча юрсак, мактабимга кеч қоламиз! - дермиш.

Қари отахон банкдаги омонат пулларини ҳаммасини олиб кетибди-да, ярим соатдан кейин келиб яна банкка қўймоқчилигини айтибди.
— Ахир пулларингизни ҳозиргина олиб кетдингиз-ку?! - дебди банк ходими.
Отахон унга:
— Ҳамма пулларим жойида турганмикан деб санаб кўрдим-да болам, - дермиш.