Дода латифалар

Подшо Афандига икки юзта қўй бериб, таъкидлади:
— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!

Афанди подшога вазир эди. Подшо ниҳоятда аҳмоқ бўлиб, чет эллардан келган элчилар, олимлар, сайёҳлар олдида бўлар-бўлмас гапларни айтиб, ҳадеб, ўз аҳмоқлигини ошкора қила берар, Афанди доим ундан хижолат бўлиб, унинг гапларини шувагани-шуваган эди. Кунларнинг бирида Афанди бозор бўлганидан подшога деди:
— Бундан кейин биров билан гаплашаётганингизда, оёғингизга ип боғлай-да, бир учини кўрпача тагидан ушлаб турай, тўғри жавоб берсангиз ёки ўринли савол ташласангиз тек туравераман, айнисангиз, ипни аста тортиб қўяман.
Бу гап подшога маъқул тушди. Бир мамлакатдан элчи келганда худди шундай қилинди. Элчи кириб ўтириши билан подшо сўради:
— Қалай, мамлакатингизда ит, мушуклар семизми? Афанди ипни секин тортди, подшо гапдан тўхтагандан кейин, Афанди элчига бу гапнинг «маъно»сини изоҳлай бошлади:
— Шоҳимиз шундай теглик гапирадиларки, ит, мушукнинг семизлиги халқнинг осойишта ва фаровон турмуш кечиришини кўрсатади.
Элчи бу гапдан каноатланиб, подшога таъзим қилди. Буни кўриб подшо Афандига ўшқирди:
— Аҳмоқ, шундай чуқур гап айтган бўлсам, нега ипни тортдинг!

Ошпаз шифохона ошхонасига ишга кираётганди. Кадрлар бўлимида ундан сўрашди:
— Судланганмисиз?
— Йўқ, ҳозирча қўлга тушмаганман!

Афандини боғига ўғри тушипти, уни кўриб қолган афанди бақириб ўғрига дўқ қилипти:
— Уялмайсанми бировни боғида ўғрилик қилгани?
Ўғри:
— Ўзинг нимага хотининга янги кўйлак обермайсан?
Афанди:
— Сени ўғрилигинг билан мени хотинимни кўйлагини нима алоқаси бор???
Ўғри:
— Гапни кавласа, гап чиқаверади-де - деган экан.

Matiz ҳайдовчиси қизилда ўтиб кетибди. Сержант тўхтатибди.
— Документлар?
— Йўқ, командир!
— Права?
— Йўқ, командир!
— Уфф денгчи?
— Ичганман!
— Ҳозир капитанни чақираман, кейин сиз у билан проблемангизни ҳал қиласиз.
Капитан келиб:
— Документлар?
— Марҳамат!
— Права?
— Марҳамат!
— Ичганмисиз?
— Уффф... Ичмаганман!
— Нега менга сержант унақа деди???
— Командир, сержант ҳозир мени қизилдан ўтган ҳам дейди.

— Азизим мен чиройлиманми?
— Ҳа, чиройлисан!
— Мени севасизми?
— Ҳа, севаман!
— Унда ичишни ташласангизчи?
— Унда кўзимга ялмоғиздек кўринасанда, - дермиш

Имтиҳонда домла талабадан:
— Хўш, имтиҳон деганда нимани тушунасиз?
— Имтиҳон бу икки ақлли инсоннинг суҳбати.
— Агар уларнинг бири аҳмоқ бўлсачи?
— Унда икинчиси стипендиясиз қолади-да домла.

Эр-хотин дам олгани сайёҳатга чиқишмоқчи бўлишибди. Эри уч кун олдин бориб, жой банд қилиб, кейин хотинини чақиришини айтиб жўнаб кетибди. Бориб жойлашиб олибди-да, интернетдан хотинига хат ёзварибди. Лекин эри ёзган хат янглишиб, ҳозиргина эрини кўмиб кеган хотиннинг почтасига келиб тушибди.
Азадор аёл чалғиш учун почтасига кириб хатни ўқибди-ю, ҳушидан кетиб йиқилибди. Мониторда эса қуйидаги матн турарди:
"Салом азизам! Менсиз зерикиб қолмадинми? Келиб жойлашиб олдим. Бу ерда интернет жуда яхши ишлар экан. Шароитлар зўр! Лекин сенсиз татимаяпти. Сенга ҳам жой буюртириб қўйдим. Тезроқ келақол!”.

Подшо кечаси йўлда кетаётган эди, Афандига дуч келиб қолди. Уни масхараламоқчи бўлиб:
— Ия, Афанди, сизмисиз? Қоронғида мен сизни ит-микин дебман!— деди.
Афанди подшога таъзим қилгани ҳолда, жавоб берди:
— Кечирасиз, шоҳим, сиз экансизу коронғида мен сизни билмай одаммикин дебман!

Практикант талаба туғруқхонада бир аёлни туғишига ёрдам беряпти. Профессор уни кузатиб турибди...
Ҳаммаси кўнгилдагидек ўтди. Талаба ўзида йўқ ҳурсанд. Профессорга фахр билан:
— Менимча, ҳаммасини тўғри бажардим.
Профессор:
— Яширмайман, ростдан ҳам ҳаммаси тўғри бўлди. Лекин охирида чақалоқни орқасига, уриш керак эди, чақалоқни..