Дода латифалар

Йигит қиздан сўради:
— Ҳозир қўлингни ушласам, нима қиласан?
— Бобомни чақираман.
— Кутилмаганда юзингдан бўса олсам-чи?
— Бобомни чақираман.
— Нега энди «Бобомни чақираман», «Бобомни чақираман» деяверасан?
— Чунки бобомнинг иккала қулоғиям кар.

Бир йигит уйланмоқчи бўлиб, онасига учта қизни кўрсатибди-да, — Онажон, топинг қайси бири келинингиз?, - деса, онаси:
— Ўртадагиси, - дебди.
Йигит ҳайрон бўлиб:
— Қаердан билдингиз?, - деса, онаси:
— Шунисига қарасам, асабим бузиляпти, - дермиш.

Имтиҳонга кирган талаба саволларга жавоб топа олмай шифтга қараб ўтирса, ўқитувчи кўриб:
— Мадияров! Нега имтиҳонга тайёр эмассан?! Майли сенга бир саволим бор. Топсанг, имтиҳондан ўтдинг ҳисоб! – дебди.
Талаба хурсанд бўлиб:
— Майли устоз! Нима савол экан? Тезроқ айтақолинг! – дебди.
Ўқитувчи:
— Шу хонада нечта лампочка бор? Фақат қарамасдан жавоб бер! – деса, талаба:
— Олтита, - дебди.
— Топа олмадинг. Еттита бор, - деб чўнтагидан 1 та лампочка чиқарибди ўқитувчиси.
Эртаси куни қайта топширишга кирган талаба яна ёзмай ўтираверибди.
Ўқитувчи ёнига келиб дебди:
— Яна шу аҳволми Мадияров?! Майли, яна ўша гап. Бу хонада нечта лампочка бор? Топсанг, баҳоинг - беш!
— Албатта еттита, устоз! – дебди талаба.
— Бекорларни айтибсан! Бугун мени чўнтагим бўм-бўш, - деса, Мадияров:
— Лекин мени чўнтагимда лампочка бор! – деб чўнтагидан лампочкани чиқарган экан.

— Сигиринг қандай қилиб кунига 30 литр сут беради?
— Бу жуда осон. Мен эрталаб молхонага кираман-да, “Бугун сут ичамизми ёки гўшт еймизми?” - дейман.

Руҳшунос мижозидан сўрабди:
— Мен итман деган фикр сизда қачон пайдо бўлган?
Мижоз ўйланиб туриб:
— Ёш кучукчалигимда, - дермиш.

Бир содда одам Афандидан сўради:
— Афанди, жаноза ўқилаётганда тобутнинг ўнг томонида турган савобми, чап томонида?
Афанди жавоб берди:
— Иккала томонида турсанг ҳам савоб, фақат тобутнинг ичида бўлмасанг бас!

Амалдор чекка қишлоққа сайёр қабулга бориб, халқ билан учрашибди.
— Қандай эҳтиёж, муаммоларингиз бўлса, бизлар ҳал қилиб берамиз, - дебди.
— Бизда иккита катта муаммо бор, - дебди бир оқсоқол. — Аввало, бизда шифохона бору, шифокор йўқ.
Амалдор шартта мобил телефонидан кимнингдир рақамини терибди-да, бир четга ўтиб 1-2 дақиқа гаплашибди.
— Бу масалани гаплашиб ҳал қилдим. Шифокор эртагаёқ шу ерда бўлади. Энди иккинчи эҳтиёжингизни айтинг-чи?
— Қишлоғимизда мобил алоқа мутлақо ишламайди, - дебди оқсоқол.

Метрода қари онахонни рўпарасида сақич чайнаб ўтирган йигитга онахон дебди:
"Бекорга менга шунча гапни гапиряпсан. Қулоғим оғир болам, эшитмайман!"

Афанди кечаси кўчада дайдиб юрса, қўшниси:
— Ҳа қўшни, ярим кечасида нима қилиб юрибсиз? - деса, афанди:
— Уйқим қочиб кетди. Шуни қидириб юрибман, - дебди.

Учта иноқ дўстлар дам олишга Туркияга боришибди. Меҳмонхонани 45-этажига жойлашиб олишибди. Тушликни биринчи қаватда еб бўлгач, хоналарига чиқмоқчи бўлиб қарашса, лифт ишламаётган экан. Зинада чиқишдан бошқа иложлари қолмагач, чалғиш учун ҳар бири навбатма-навбат латифа айтиб чиқишга келишибди.
Биринчиси ўн бешинчи қаватгача латифа айтиб, ўртоқларини кулдириб чиқибди. Кейин иккинчиси ўттизинчи қаватгача кулдирибди. Навбат учинчисига келган экан, у дўстларига қараб:
— Ҳозир бир нарса айтаман, кулавериб, ичагингиз узилади, - дебди. Дўстлари қизиқиб, — Нима экан? Айт-чи, - дейишса:
— Хонамизни калити биринчи қаватда қолиб кетибди, - дебди.