Дода латифалар

Эркаклар сартарошхонасида:
— Сизга упа суриб қўяйми?
— Бу ҳам соч олишни баҳосига кирадими?
— Ҳа.
— Унда, менга упани ўраб бера қолинг. Хотинимга олиб бораман.

Ота ва бола негарлар пляж ёнидаги дўконга кириб қуёшдан ҳимояловчи крем харид қилиб турса, бир киши келиб сўрабди:
— Сизлар буни нима қиласизлар?
Ота-бола жавоб берган экан:
— Буни юзимизга суртмасак, қорайиб кетамиз.

— Кеча окулист қабулига борган эдим.
— Хўш, нима деди?
— Алифбони ўрганишим керак эмиш...!

— Биласанми онаси, агар борди-ю чапга тўрт мартта юрсам, унда геометрия қонунларига кўра яна сенинг олдингга қайтаман.
— Агар мен тўрт мартта чапга юрсам-чи?
— Сен онангни уйига қайтасан!

Катта йўлдан такси машинаси кетаётса, ЙПҲ назоратчиси қўлини кўтариб, ишора қилиб машинани тўхтатибди. Такси ҳайдовчиси тўхтаб, ойнадан қараб:
— Қаерга экан? – деса, назоратчи:
— Ҳеч қаерга! – дебди.
Шунда таксичи:
— Унда нега овора қилиб таксини тўхтатяпсиз!? – деб юриб кетварган экан.

Бир куни командир постда турган аскар ёнига борибди:
— Фараз қил, сен турган постга душман келяпти. Сени ҳаракатинг? – деса, аскар:
— Фараз қилинг, мен акопдаман, - дермиш.

Бир аёл врачнинг хонасига кириб, касаллик варақасини унга узатибди. Врач анкетани секин варроқлаб оча бошлабди-ю, ҳар-ҳар замон “Вой-вой! Шунчалик ҳам бўладими?!” деб бой чайқаб қўйибди.
Буни кўрган бемор аёлни “нафаси ичига тушиб” сўрабди:
— Доктор, аҳволим шунчалик ёмонми?
Врач бўлса унга қараб дебди:
— Сизни эмас, кўзимни айтяпман...! Кўзойнаксиз умуман ўқий олмайдиган бўлиб қолибман-а...

Уч бошли аждар бир-бири билан суҳбатлашмоқда:
— Негадир бошим оғрияпти...!? Кеча ичмагандим шекилли...!? – дебди биттаси.
Иккинчиси:
— Мен роса ичгандим. Ошқозонимиз битта-ку! - дермиш.

“Бузоқни югургани сомонхонагача” деган мақолни эшитган бузоқ энди ўтлоққа қараб югурадиган бўлибди.

Тошкентни сайёҳат қилиб қайтган хитойликдан сўрашибди:
— Хўш, Тошкент қандай шаҳар экан?
Хитойлик дебди:
— Чиройли шаҳар! Одам ҳам жуда кам экан.