Дода латифалар

Афанди бир жойда тўй бўляпти деб эшитди, гарчи таклиф қилинмаган бўлишига қарамай, тўйга жуда ҳам боргиси келибди. Ўйлаб-ўйлаб баҳона топибди. Бир варақ қоғозни тўрт буклаб, чўнтагига солибди-ю, тўйхонага отланибди. Тўй эгасига бориб:
— Сизга қозидан хат,— деб қоғозни берибди. Тўй эгаси қувониб, хатни олиб, Афандини тўйхонага киргизиб тўрга ўтказибди. Афанди эса вақтдан фойдаланиб, дастурхондаги нози-неъматларни бир бошдан ея бошлабди.
Тўй эгаси қоғозни очиб қараса, бўм-бўш.
— Қоғозда ҳеч нарса ёзилмаган-ку! - дебди афандининг ёнига бориб.
— Ишлари зарур бўлгани учун қоғозга хат ёзишга қўллари тегмади,— дермиш Афанди.

Бир куни подшоҳ хизматкорларини чақириб дебди:
— Сизларга бир кун муҳлат. Агар эртага гапирадиган қушни топиб келмасанглар, ҳаммангизни жазолайман!
Хизматкорлари нима қилишини билмай, туни билан чора излашибди. Ўйлаб-ўйлаб, афандига мурожат қилишибди. Афанди:
— Асло қайғурманглар. Менда чора бор, - дебди.
Эртаси кунига шоҳ саройига катта қора қарға билан афанди кириб келибди. Буни кўрган хизматкорлар жонларидан умидини узиб туришса, шоҳ қарғага қараб:
— Манави одам карми? - деб хизматкорларидан бирини кўрсатибди. Шунда қарға "Каррр" деса, подшоҳ қувониб:
— Ана бўларкан-ку! - дермиш.

Мени тилакларимни эшитган сеҳргарларнинг сеҳрли таёқчаси синиб тушди, олтин балиқча сувга бўкиб ўлди, чол ибн Хаттоб эса соқолини қиртишлаб ташлади.

Эр-хотин уйқуга кетаётса, шкаф ичидан овоз келибди:
— Эринг ухладими?
Хотини:
— Шунақага ўхшайди?!
Шкаф ичидан:
— Ундай бўлса, мен кетдим!
Шу пайт эри сакраб ўрнидан туриб:
— Ҳали сени кредит пулингни тўлаб бўлмадим. Қаёққа кетасан???

Ота-оналар мажлисида бир боланинг отасидан ўқитувчи сўрабди:
— Мактабимиз учун нима қилиб бера оласиз?
Ота:
— Порталга ёзиб бера оламан!
Шундан кейин бу отани ўғли мактабни битириб кетгунча умуман мажлисларга чақириб безовта қилишмабди...!

— Дугонажон кўйлагингни қаерда тиктирдинг?
— Парижда.
— Париж қаерда? Қишлоғимиздан узоқми?
— Париж қишлоғимиздан тахминан 8 минг километр узоқда.
— Буни қара-я, шунака чекка жойларда-ям яхши чеварлар бор эканда-а?

Бир киши машинасини ҳайдаб кетаётса йўл четида тўртта йигит битта одамни ураётган экан:
— Нима қиляпсанлар тўртталанг битта одамни уриб? - сўрабди ҳайдовчи тўхтаб.
— Чорраҳада бузилган камераларни тузатадиган устани ушлаб олдик, - дебди йигитлар.
Шунда ҳалиги одам:
— Қўл билан уришни нима хожати бор?! Оёқ билан тепа қолинглар? - дермиш.

Бемор шифокорга мурожаат қилди:
— Мен тобора эшитиш қобилиятимни йўқотаяпман, сўнгги пайтда ҳатто ўз йўталимни ҳам эшита олмаяпман.
Шифокор унга дорилар рўйхатини ёзиб узатди ва деди:
— Мана шу дориларни кунига уч маҳал ичинг...
— Кейин яхши эшитадиган бўламанми?
— Йўқ, қаттиқроқ йўталасиз.

Бошлиқнинг "Олтин қоидалари":
1. Бошлиқ ҳамиша ҳақ.
2. Бошлиқ кеч қолмайди, иш юзасидан ушланиб қолади.
3. Бошлиқ ходималарга тегажоқлик қилмайди, уларга эътибор қаратади.
4. Бошлиқни хонасига ўзингни ғояларинг билан кириб, бошлиқни ғоялари билан чиқишинг керак.

Телеграммдаги суҳбатдан:
— Севган қизингиз борми?
— Йўқ.
— Ундай бўлса, бирон ерда учрашиб, танишиб олсак бўлар экан.
— Афсуски, бунинг иложи йўқ...
— Сабаб?
— Хотиним рухсат бермайди.