Дода латифалар

— Азизим, менга нисбатан бирор туйғу ҳис қиласизми?
— Ҳа, албатта!
— Унда нега қўлимни сўрамаяпсиз?
— Раҳм-шавқат туйғуси билан турмуш қуриб бўлмайди-да...

— Бемор нимадан вафот этди?
— Муҳаббатдан!
— Шунчалик севармиди? Кимни?
— У ароқни жонидан ортиқ кўрарди!

— Алло, салом ойижон! Мендан ҳавотир олманг, мен касалхонадаман.
— Бас қил қизим! Саккиз йилдан бери гапни шундан бошлайсан! Врач бўлиб ишлайсан-ку ахир.

Қиз йигитига қўнғироқ қилиб:
— Нега шунча қўнғироқ қилсам ҳам жавоб бермадингиз?
Йигит телефонига қараб олиб:
— Вой, 23 мартта қўнғироқ қилибсан. Нима гап?
— Бугун учрашувимиз бор эди. 11 та қўнғироғим шунга эди!
— Қолган 11 тасичи?
— Учрашувга нега келмаганингизни билмоқчи эдим.
— 24-сини-чи?
— Орамиз очиқлигини айтмоқчи эдим.

Маст-аласт одам оёқда зўрға юриб кетяпти. Бир қадам олдинга, уч қадам орқага қадам ташлармиш...
Орқасидан кузатиб кетаётган қари онахонни раҳми келиб:
— Болажоним, орқа билан юрақолгин! Тезроқ уйингга етиб оласан!!! - дермиш.

Тунда уйга кириб келган ўғрилар:
— Бизга олтин керак!
Уй эгаси:
— Қанча керак?
Ўғрилар:
— 100 кило!
Уй эгаси:
— 106 килолиси бўладими?
— Ҳа бўлади! Олиб чиқ!
Хотинини чақириб:
— Олтиной, чиқ! Сенга келишибди.

Бир одам тўтиқуш сотиб олиб:
— Хўш, менга ўхшаб гапира оласанми?, - деб сўраса, тўтиқуш ҳалиги одамга қараб:
— Мен-ку гапиришни биламан. Ўзинг-чи, учишни биласанми?, - дермиш.

Иккита чексиз нарса бор: Бири фазо, иккинчиси аҳмоқлик. Шундай бўлса ҳам фазога шубҳам бор!

Ёш бола бозорда ойисини йўқотиб қўйиб, йиғлаётса, бир одам уни овутмоқчи бўлиб:
— Агар ойингни юбкасидан ушлаб юрсанг, уни йўқотиб қўймасдинг, - деса, бола хўрсиниб:
— Ушламоқчи эдим, қўлим етмади, - дермиш.

— Аввалги касбимни, ишимни соғиняпман...
— Қаерда ишлар эдинг?
— Ҳеч қаерда. Бекорчи эдим.