Дода латифалар

Прапоршик аскарларга янги ишлаб чиқилган танк ҳақида сўзлаб беряпти:
— Қаршингизда фан ва техниканинг сўнгги ютуқлари ила яратилган жанговар машина турибди. Ушбу танк бортига компьютер ўрнатилган бўлиб...
— Ўртоқ прапоршик, ўша компьютер тезлиги ҳақида ҳам тўхталиб ўтсангиз, илтимос.
— Овсарлар учун алоҳида таъкидлаб ўтаман. Компьютер танк ҳаракатининг тезлиги билан тенг ҳаракатланади!

Бир йигит дўстига гапириб беряпти:
— Йўлда кетаётсам, осмондан олдимга "Тап" этиб қурбақа тушди.
Ерда ётган тошга урилди-ю, гўзал қизга айланиб қолди.
— Чиройли қизми?
— Ҳа, жуда-ям...
— Ақиллими?
— Ҳа, доно!
— Ундай бўлса, ердаги тошга жуда қаттиқ урилган экан-да...

"Эртага бажарарман..." деган сўз қийин вазифалар учун энг маъқул ечимдир!

Бир эркак ҳар доим хизмат сафаридан қайтишда хотинига қўнғироқ қилиб:
— Азизам, мен бир соатда бораман, - деб қўяркан.
Бир сафар эри қўнғироқ қилмасдан, тўппа-тўғри уйга келаверибди. Эшикни очиб кирса, хотини жазмани билан ўтирган эмиш.
Секин оёқ учида кўчага чиқибди-да, қўнғироқ қилиб:
— Азизам мен етиб келдим, ҳозир уйга кираман, - дебди. Кирса, уйда хотинидан бошқа ҳеч ким йўқ! Шунда ҳалиги эркак чуқур ҳўрсиниб:
— Икки "цент"ни тежайман деб, оилам бузилиб кетай деди-я, - деган экан.

Уста ишни тугатиб:
— Хизмат ҳакига ароқ беринг.
— Пул берсам бўлмайдими?
— Пул олишдан қўрқаман. Пул берсангиз ичиб қўяман...

— Ойижон, склероз нима у?
— Нимани сўрадинг ўғлим?
— Қачон?
— Кимсан ҳой бола?!!

— Ўзингизни иккита сўз билан таърифлаб беринг!
— Камтар! Ақлли!

Бир аёл ижтимоий таъминот бўлимига 15 та боласини етаклаб, кириб келибди.
— Оҳо! – ҳайратланди хизматчи. — Буларнинг ҳаммаси ўзингизникими?
— Ҳа, ҳаммаси ўзимники, - жавоб беради она.
— Ўтир, Эшмат, — деса, ҳамма болалар ўтирибди.
— Хўш, - дебди хизматчи, — сизларни рўйхатга олишим керак. Менга болаларингизни исмларини айтсангиз.
— Ҳаммаси оддий, — жавоб берибди она. — Ўғил болаларнинг исми Эшмат, қизларники эса Анзират.
Қулоқларига ишонмаган хизматчи яна савол берибди:
— Жиддий айтяпсизми? Уларнинг ҳаммаси Эшмат билан Анзиратми?
— Ҳа, бу ҳаётимни анча енгиллаштиради. Эрталаб уларни битта қилиб чақираман, ҳаммаси уйғонишади. Тушлик вақтида ҳам “Эшмат!”, “Анзират!” дейман, улар келишади. Қачон уларга танбеҳ берсам, бақир-чақирни тўхтатади. Менимча, бу энг зўр ғоя!
Ижтимоий ёрдам хизматчиси яна савол беради:
— Агарда ҳаммасини эмас, фақатгина битта болани чақирмоқчи бўлсангиз нима қиласиз?
— Ундами, уларни фақат фамилияси бўйича чақираман.

Икки ит ўргатувчи бир-бирига мақтаняпти:
— Мени Бобигим бир йил деганда анджанчага рақсга тушишни ўрганиб олди.
— Ҳа, хабарим бор! Ўтган куни Шаригим гапириб берганди.

Бир куни Мерседес автомобили бузилиб қолган Запорож машинасини тортиб кетмоқчи бўлибди. Запорож ҳайдовчиси қари чол:
— Йигитлар, фақат Мерседесни тез ҳайдаманглар. Агар тезлашиб кетсангиз, фараларни ёқиб-ўчириб ишора қиламан, - дебди.
Йўлда Мерседес барибир тезлашиб кетибди. Орқасида келаётган Запорож ишора қилса ҳам эътибор беришмабди.
Биринчи постда тўхтамасдан "учиб" ўтиб кетишибди. Постдагилар дарҳол кейинги постга қўнғироқ қилиб:
— Ҳозиргина Мерседес машинаси катта тезликда ўтиб кетди. Орқасидан келаётган Запорож ҳайдовчиси фараларни ёқиб-ўчириб, "ўтиб кетай" деган ишорани берса ҳам, тушунишмаяпти, - дермиш.