Дода латифалар

Бошлиқнинг котибаси:
— Азиз Қодирович, боядан бери телефон жиринглаяпти. Сизни сўрашяптими ёки меними била олмаяпман...
— Бу нима деганингиз???
— Гўшакни кўтарсам, "Дангасани мумкинми?" - дейишади. Билолмаяпман, сизга улаб берайми ёки ўзим гаплашайми...

Ёш йигит қўшни қизга мурожат қилибди:
— Яхши қиз, сизни дастингиздан тунлари ухлай олмаяпман...Туни билан мижжа қоқмайман... Кўзимга уйқу келмаяпти...
Қиз йигитни кўзларига қарай олмасдан, уялиб, ерга боқиб дебди:
— Яхшиси бу гапни мени отамга айтинг. Мени қўлимдан нима ҳам келарди... Отам билан гаплашганингиз маъқул. Ҳаммасини отам ҳал қиладилар. Ахир туни билан магнитафонни адам баланд қилиб эшитяптилар-ку...

Божхона назоратчиси сайёҳга дебди:
— Сумкангизни ичида нима бор?
Сайёҳ:
— Кучугим учун емиш олганман.
— Кўрсам бўладими?!
Сайёҳни сумкаси тамаки, спиртли ичимликлар билан тўла экан.
Назоратчи:
— Нима, кучугингиз шуларни ейди деб ўйлайсизми? - деса, сайёҳ:
— Емаса ўзига қийин! Ўзидан кўрсин... Оч қолади...

Бугун бошлиғимни олдига кириб, маошим икки баравар ошишини истаётганимни айтсам, у менга шундай деди:
— Кўзгуни ёнига пулларингни қўйгин-да санаб чиқ! Аниқ ошади!

Отаси 7 ёшли ўғлига дебди:
— Сенга неча мартта айтганман, гугуртни ўйнаш мумкин эмас деб!?
Ўғли:
— Мен уни ўйнамадим. Мен сигаретимни ёқиб олдим, ада! – деган экан.

Бозорда айланиб юриб, боласини йўқотиб қўйган ота бозор идорасига бориб дебди:
— Майлими микрофондан бир гапни эълон қилсам?
— Гапиринг, - дейишибди.
Отаси микрофонни ёқиб:
— Хайр кичкина зумраша! - деган экан.

— Азизим, бугун кайфиятим йўқ. Нима учунлигини сўраманг.
— Хўп!
— Билардим, сиз менга доим беэътибор бўлгансиз!

Банк ходими ошхонага тушлик қилгани кирса, ошхонада ҳеч ким йўқ эмиш. Қараса қоровул ўтирган экан.
Ходим сўрабди:
— Қани ишчилар?
Қоровул:
— Улар ҳозир тушликка чиқиб кетишди, - дермиш.

— Бир танишимни қариндоши биттагина ғишт билан уй-жой қурибди.
— Қанақасига, бир дона ғишт билан-а!?
— Ҳа, ўша қариндоши ГАИ ходими экан. Ғишт эса - йўл белгиси!