Бемор истималаб касалохонага келибди. Уни кутиб олган ҳамшира сўрабди: — Шиппак олиб келдингизми? — Ҳа. — Кийимларингизни олиб келдингизми? — Ҳа. — Кўрпа ва ёстиқларимиз қолмади. Олиб келдингизми? — Ҳа. — Мана бу рўйхатдаги дорилар ҳам қолмаган. Олиб келдингизми? — Ҳа. — Ёнингизда турган оқ халатли йигит ким? — Ҳар эҳтимолга қарши врачни ҳам ўзим билан олиб келдим.
Машҳур авиакомпания янги учувчиларни ишга олиш мақсадида номзодларни суҳбатга чақирибди.
Суҳбатга биринчи бўлиб немис кирибди:
— Нечи йилдан буён учасиз?
— Уч йил.
— Қанча маош олишни хоҳлардингиз?
— Уч миллион. Бир миллион ўзимга, бир миллион хотинимга ва бир миллион суғуртага.
Суҳбатга иккинчи бўлиб инглиз кирибди.
— Нечи йиллик тажрибангиз бор?
— Олти йиллик.
— Маошингиз қанча бўлишини хоҳлайсиз?
— Олти миллион. Икки миллион ўзимга, икки миллион хотинимга ва икки миллион суғуртага.
Учинчи бўлиб суҳбатга рус кирибди:
— Нечи йилдан бери парвоз этасиз?
— Эй, мен умуман баландликдан қўрқаман. Лекин тўққиз миллион олишни истайман. Уч миллион менга ва уч миллион сизга...!
Авиакомпания директори ақлдан озай дебди. Ҳайратланиб яна сўрабди:
— Унақада ким учади?
— Немис-да! Ахир у уч миллионга рози-ку!