Дода латифалар

ГАИ ходимлари воқеа жойини кўздан кечириб, баённома ёзишмокда.
Майор:
— Йўл кенглиги - 6 метр, ўнг тарафда чуқур ариқ бор. Оқ рангли Матиз 30-35 ёшлар чамаси эркак кишини уриб юборган. Машина дарахтга олди билан урилган.
Сержант:
— Ёздим.
Майор:
— Ўша эркак кишининг танаси бошсиз ҳолда ариқ ичида. Калласи эса асфальт четида.
Сержант:
— Ўртоқ сержант. "Аспалт" деб ёзиладими? ёки "Асфальт" дебми?
Майор бироз ўйланиб, каллани бир тепиб ариққа тушириб юборибди-да, — Майли каллани ҳам ариқ ичида деб ёзақол, - дебди.

Маст одам бешинчи этаждан пастга йиқилиб тушибди. Атрофини одамлар ўраб олиб:
— Нима гап?, нима гап?, - дейишса, йиқилган одам аста ўрнидан туриб:
— Мен қаердан биламан нима гаплигини?! Ҳозиргина тушган бўлсам, - дермиш.

Раҳбар котибасига:
— Қаҳва келтир!
Котиба:
— Қаҳвани Бразилиядан келтириб бўлишган. Мен сизга уни тайёрлаб беришим мумкин.
Раҳбар:
— Шу ақлингни имтиҳонда ишлатганингда, ҳозир қаҳва ташиб юрмасдинг!

Бир йигит севган қизига СМС юборибди:
— Салом жоним. Бугун кўришамизми?
Қиз:
— Кўришолмаймиз. Бетобман. Ўзингиз алламаҳалда қаерларда юрибсиз?
— Дискотекада. Орқангга қара, турибман.

Афандининг хотини ҳомиладор экан. Вақти-соати етгач, туғруқхонага олиб борибди. Бир соат кутибди, икки соат кутибди. Орадан уч соат ўтгач, врач афандига деразадан қоп-қора чақалоқ кўрсатиб: — Табриклайман, ўғилли бўлдингиз!, - деса, афанди:
— Овқатни-ку нуқул куйдирарди. Боланиям куйдирварибди, - дермиш.

Бир куни ота-бола балиқ овига чиқишибди.
— Ўғлим, менга нонни бер. Ҳозир балиқларни бу ерга чақирамиз, - дебди отаси.
— Нонни еб қўйдим дада, - дебди ўғли.
— Унда бўтқани бер.
— Уни ҳам еб бўлдим.
Жаҳли чиққан ота:
— Ма ол, чувалчангларни еб қўйсанг тезроқ уйга қайтамиз, - дебди.

Институтда физикадан имтиҳон бўлмокда. Профессорнинг кайфияти жуда ёмон, ҳамма талабаларни имтиҳондан бирма-бир йиқита бошлабди. Биринчи кирган талабадан профессор сўрабди:
— Фараз қилайлик, сиз автобусда кетаяпсиз. Кун роса исиб кетди. Нима қиласиз?
— Мен автобус ойнасини очаман...
— Жуда яхши. Ойна очилиши натижасида автобус аэродинамикаси қанчага ўзгаришини ҳисобланг.
Талаба жавоб бера олмабди.
— Боринг, "икки"!
Ҳудди шу таҳлит яна бир нечта талаба имтиҳондан "йиқилибди". Навбат гўзал талаба қизга келибди.
— Қизим, масалан, автобусда кетаётганингизда ҳаво исиб кетса нима қиласиз?
— Мен-ми? Мен... кофтамни ечаман.
— Сиз тушунмадингиз. Ҳаво роса куйдираётган бўлса нима қиласиз, демокчиман.
— Ундами? Блузкамни ҳам ечаман.
— Жазирама роса қовураётган бўлса-чи?
— Юбкамни ҳам ечаман.
— Ие, қанакасига?, - дебди лол қолган профессор.
— Шунакасига! Бутунлай яланғоч қолсам ҳам, ойнани очмайман профессор!

Эр уйга қўлида пылесос кўтариб кириб келибди.
Хотин:
— Вой, дадаси пылесос сотиб олдизми?
— Йўқ, сотиб олмадим. Бугун дугонангни учратиб қолгандим. Уйига таклиф қилди. Кирдик. Едик, ичдик. Шунда у ечина бошлади ва яланғоч бўлиб эркаланиб: "Нима хоҳласангиз розиман", - деганди...
Шунда Хотин эрини гапини бўлиб:
— Ие, кейин нима бўлди? — деса.
Эр:
— Нима, нима бўлди? Мана пылесос керак эди, олдимда келавердим, - дермиш.

Ёши 90 дан ошган кампир ўзи тенги онахонга:
— Хойнахой, мен кучли гипнозчи бўлсам керак.
— Вой, қариганда бу гапни қаердан олдинг?
— Айтсам ишонмайсан. Автобусдами, Маршруткага чиқиб, ўтирган ёш йигитга бир марта қарасам, тамом, дарров ухлаб қолади...

Ўғли 18 га тўлган ота, енгил нафас олиб ўғлига деди:
— Ойинга бориб айт, 18 га кирдинг, энди алимент тўламайман! Қай ахволга тушаркан, менга кейин айтасан.
Ўғли ҳамма гапни ойисига айтибди. Ойиси:
— Отангга бориб айт, 18 йил бировни боласи учун пул тўлади, қай аҳволга тушишини айтарсан, - дермиш