Latifa.uz сайтида энг кўп овоз олган латифалар рўйхати.
Афандининг бир эшаги бор экан. Тинмай ишлатар экан. Бир куни эшак чарчаб ўтириб қолибди. Шунда афанди роса уни урибди.
Эшак ўзига ўзи "Тавба, шунча ишласам, яна эшакдай уради-эй" дебди.
Афандини иккита хотини бўлган экан. Кунларнинг бирида афандидан биринчи хотини сўрабди:
— Қайси биримизни кўпроқ севасиз?
— Икковингни-ям бирдек севаман, - дебди афанди.
— Агар иккала хотинингиз чўкаётган бўлса, кимни биринчи қутқарасиз? - сўрабди яна хотини. Афанди бўлса:
— Сен сузишни биласан-ку..., - дермиш.
Подшо бир маросимда атоқли одамларга тўн кийгизди ва Афандини масхара қилиш учун унга эшакнинг тўқимини берди. Аъёнлар қатори Афанди ҳам подшони дуо қилиб, миннатдорчилик билдирди, сўнг бундай деди:
— Сизларга шоҳим одамлар киядиган тўн бердилар, менга эса, шоҳона лутф-карамлар қилиб, ўз кийимларини ечиб бердилар.