Imtihonga kirgan talaba savollarga javob topa olmay shiftga qarab o‘tirsa, o‘qituvchi ko‘rib:
— Madiyarov! Nega imtihonga tayyor emassan?! Mayli senga bir savolim bor. Topsang, imtihondan o‘tding hisob! – debdi.
Talaba xursand bo‘lib:
— Mayli ustoz! Nima savol ekan? Tezroq aytaqoling! – debdi.
O‘qituvchi:
— Shu xonada nechta lampochka bor? Faqat qaramasdan javob ber! – desa, talaba:
— Oltita, - debdi.
— Topa olmading. Yettita bor, - deb cho‘ntagidan 1 ta lampochka chiqaribdi o‘qituvchisi.
Ertasi kuni qayta topshirishga kirgan talaba yana yozmay o‘tiraveribdi.
O‘qituvchi yoniga kelib debdi:
— Yana shu ahvolmi Madiyarov?! Mayli, yana o‘sha gap. Bu xonada nechta lampochka bor? Topsang, bahoing - besh!
— Albatta yettita, ustoz! – debdi talaba.
— Bekorlarni aytibsan! Bugun meni cho‘ntagim bo‘m-bo‘sh, - desa, Madiyarov:
— Lekin meni cho‘ntagimda lampochka bor! – deb cho‘ntagidan lampochkani chiqargan ekan.
— Sigiring qanday qilib kuniga 30 litr sut beradi?
— Bu juda oson. Men ertalab molxonaga kiraman-da, “Bugun sut ichamizmi yoki go‘sht yeymizmi?” - deyman.
Bir sodda odam Afandidan so‘radi:
— Afandi, janoza o‘qilayotganda tobutning o‘ng tomonida turgan savobmi, chap tomonida?
Afandi javob berdi:
— Ikkala tomonida tursang ham savob, faqat tobutning ichida bo‘lmasang bas!
Amaldor chekka qishloqqa sayyor qabulga borib, xalq bilan uchrashibdi. — Qanday ehtiyoj, muammolaringiz bo‘lsa, bizlar hal qilib beramiz, - debdi. — Bizda ikkita katta muammo bor, - debdi bir oqsoqol. — Avvalo, bizda shifoxona boru, shifokor yo‘q. Amaldor shartta mobil telefonidan kimningdir raqamini teribdi-da, bir chetga o‘tib 1-2 daqiqa gaplashibdi. — Bu masalani gaplashib hal qildim. Shifokor ertagayoq shu yerda bo‘ladi. Endi ikkinchi ehtiyojingizni ayting-chi? — Qishlog‘imizda mobil aloqa mutlaqo ishlamaydi, - debdi oqsoqol.
Afandi kechasi ko‘chada daydib yursa, qo‘shnisi:
— Ha qo‘shni, yarim kechasida nima qilib yuribsiz? - desa, afandi:
— Uyqim qochib ketdi. Shuni qidirib yuribman, - debdi.
Uchta inoq do‘stlar dam olishga Turkiyaga borishibdi. Mehmonxonani 45-etajiga joylashib olishibdi. Tushlikni birinchi qavatda yeb bo‘lgach, xonalariga chiqmoqchi bo‘lib qarashsa, lift ishlamayotgan ekan. Zinada chiqishdan boshqa ilojlari qolmagach, chalg‘ish uchun har biri navbatma-navbat latifa aytib chiqishga kelishibdi.
Birinchisi o‘n beshinchi qavatgacha latifa aytib, o‘rtoqlarini kuldirib chiqibdi. Keyin ikkinchisi o‘ttizinchi qavatgacha kuldiribdi. Navbat uchinchisiga kelgan ekan, u do‘stlariga qarab:
— Hozir bir narsa aytaman, kulaverib, ichagingiz uziladi, - debdi. Do‘stlari qiziqib, — Nima ekan? Ayt-chi, - deyishsa:
— Xonamizni kaliti birinchi qavatda qolib ketibdi, - debdi.