Дода латифалар

Дарахт тепасида ректор, декан ва кафедра мудири ўтиришган экан. Бир пайт дарахт тагидан талаба ўтиб қолди.
Ректор:
— Келинглар, унинг оёғи остига 10000 сўм ташлаймиз. Уни олиб, ҳурсандчилик учун ичади. Биз уни қўлга тушуриб, стипендиясидан маҳрум қиламиза.
Декан:
— Йўқ, яхшиси 50000 сўм ташласак, бутун группа ичади. Ҳаммасини стипендиясини бекор қиламиза.
Кафедра мудири декан қулоғига:
— Яхшиси, ректорни дарахтдан итариб юборсак, ярим соатдан сўнг бутун институт ҳурсандчилигидан ичади.

— Ўртоқ капитан, бир ҳафтага рухсат берсангиз, хотиним фарзандлик бўлиши керак эди.
— Майли, рухсат.
Бир ҳафтадан сўнг.
— Хўш, солдат Сотволдиев ўғилми қизми?
— Билмадим, ўртоқ капитан. 9 ойдан кейин маълум бўлади.

— Ойижон, сиз фаришталар учиб кетади деган эдингиз-а?
— Ҳа, қизим.
— Дадам хизматкор опани "фариштам” — деди. Хизматкор опа энди қачон учади?
— Ие, ростан-а? Унда бугуноқ учади.

Йигит билан қиз учрашувга чиқибди.
Йигит жуда уятчан экан, қиз эса уни қучоқлаб ўпишини хоҳлаб турибди.
Сал туриб қиз:
— Вой, кўзим оғрияпти.
Йигит қизни кўзидан ўпиб:
— Энди оғримаяптими, - дебди
— Йўқ...Вой, бўйним оғрияпти...
Йигит бўйнидан ўпиб:
— Энди оғримаяптими?
— Йўқ.
Сал нарида кузатиб турган бир чол келиб йигитга:
— Ўғлим геморойни ҳам даволайсанми?, - дермиш

Хизматкор бетоб бўлиб қолган эди, уй бекаси шифокорга одам жўнатди. Шифокор келиб беморни обдон текширди. Уй бекаси хонадан ташқарига чиқиши билан хизматкор шифокорнинг қулоғига аста шивирлади:
— Доктор, мен касал эмасман, фақат олти ҳафтадан буён хужайин ҳақимни бермаяпти, уни олгунча ётаверишга аҳд қилдим.
— Уй бекаси мени тўққиз марта чақириб, сариқ чақа ҳам тўлагани йўқ, сал сурилинг, унда мен ҳам ўринга ёнбошлай, — деди шифокор.

Дадаси, тезда ҳайдовчини ишдан бўшатинг, бугун мени уч марта аварияга учратди.
— Кел шу сафар ҳам имкон берайлик.

— ЎЎЎ, манга қара! Агар ёмон бола бўлиб жаҳлимни чиқарсанг, катта қиз бўлганимда сенга тегиб оламанда. Кейин бир умр уйингда яшийман тушундингми!

— Дада, нега сиз ойимга уйлангансиз?
Ота ўғлини берган саволига ошхонада юрган хотини томонга қараб жавоб берибди:
— Хотин қара, сенга уйланганимга ҳатто ўғлимиз ҳам ҳайрон бўляпти!?

Шогирд:
— Устоз, шу дамда мен севгилимга смс ёзганим дурустми ёки қўнғироқ қилганимми?
Устоз:
— Бизнинг хозирги аҳволимизга қарағонда, сиз ул севгили ёрингизга гудок ташлағонинғиз дурустдур бўтам.

Кунларнинг бирида катта бой зиёфат берди. Шаҳар ҳокими ва бошқа амалдорлар қаторида Афандини ҳам таклиф қилди.
Бой ҳоким учун уйнинг тўридан жой ҳозирлаб, унга аъло ноз-неъматларни қўяр, бошқа одамларга оддий овқатларни тортар эди. Афанди ҳокимнинг ёнига ўтирди-да ўз косасига ҳокимникини, алмаштириб олди. Буни кўрган бой тоқатсизланиб қичқирди:
— Афанди, у овқатга тегманг, зарар қилади!
— Биламан,— жавоб берди Афанди,— ҳоким ҳазратлари бу овқатни еб шикастланиб қолмасинлар, ҳоким учун мен зарарланай деяпман.