Поезд купесида эр-хотин ва яна икки медик кетишяпти. Хотин роса кўп гапирар экан, ҳар бало деб тинмай гапириб кетаверибди. Хотин ўз эҳтиёжи билан купедан чиққан экан, медиклар эрга:
— Вой оғайни бунақа хотин билан қандай яшаб юрибсан? Бир умр бунинг дийдиёсини эшитиб ўлиб кетасанку. Яхшиси ҳозир Москвадаги бир хирургни адресини бераман, хотинингни миясини операция қилиб беради, қарабсанки камгап ажойиб хотинли бўласан, нархи ҳам қиммат эмас бори йўғи 1000$га гаплашиб бераман.
— Жиннимисилар қанақа минг доллар, кавказликлар билан гаплашиб қўйганман, атиги 200$га отиб ташлашаркан. Ўша ёққа олиб кетаябман.
Мени хотиним эртакдаги ҳаётни орзу қилади. Лекин эртакдаги ҳаётга бизда фақат пул тўғри келади. У ҳам бўлса "Бир бор экан, бир йўқ экан. У ҳам бўлса пул экан" деган жумла тўғри келади.
Машина ҳайдаб кетаётган дўстидан оғайниси сўрабди: — Дўстим, нега йўлнинг ўнг ва чап тарафларига қараяпсан? Ахир бу йўл бир томонлама ҳаракатланадиган йўл-ку?! — Э-э, бу ерни Қашқадарё дейди. Керак бўлса тепага ҳам қараш керак!