Kunlarning birida ota-o‘g‘il toqqa, dam olishga chiqishibdi. O‘g‘li toshga qoqilib, yiqilib tushibdi-da, og‘riqdan:
— Ay!, - deb baqiribdi.
"Ay!" degan aks-sado kelibdi.
— Kimsan?, - so‘rabdi bola hayron bo‘lib.
"Kimsan" degan aks-sado eshitilibdi.
— Tentak, - deb baqiribdi.
Yana "Tentak" eshitilibdi.
Adasi o‘g‘liga qarab, — To‘xta, - debdi-da, — Sen zo‘rsan!, - deb baqiribdi.
"Sen zo‘rsan" degan sado kelibdi.
— Seni yaxshi ko‘raman, - desa,
"Seni yaxshi ko‘raman" degan ovoz kelibdi tog‘lardan.
— Ko‘rdingmi o‘g‘lim, men zo‘rman va meni yaxshi ko‘rishadi. Sen esa tentaksan, - degan ekan adasi.