Kasalxonada haqida latifalar
— Nimalar deyapsiz bemor?! Sizga rahmat. Agar siz o‘lib ketganingizda, men haliyam eski Matizni haydab, Kaptivani orzu qilib yurgan bo‘lardim.
— Nima bo‘ldi, tinchlikmi? Bemoringizni tishlari juda yomon ahvoldami?
Vrach asabiylashib debdi:
— Qani endi shunday bo‘lganida... Bemorimni hamma tishlari sog‘lom, lekin uni pullari ko‘p!!!
— Erim tuni bilan uyqusida gapirib chiqyapti.
Shifokor:
— Xavotir olmang! Bir dorini yozib beraman. Shundan ichiring, gapirmay uxlaydi.
Ayol:
— Yo‘q doktor! Erimga gaplarini aniq gapiradigan doridan yozib beraqoling...
— Doktor menga yordamingiz kerak!
— Nima shikoyatingiz bor?
— To‘ydan keyin ko‘zim umuman pullarni ko‘rmaydigan bo‘lib qoldi...
— Sizning kasallik varaqangizni ko‘zdan kechirib, qo‘rqib ketdim.
— Nega? Yomon dardga chalinibmanmi?
— Undan ham battar!
Bemor hushdan ketib yiqila boshlagandi, vrach qo‘shib qo‘ydi:
— O‘zingizni bosing! Siz yashaydigan tumandagi bemorlarga bizning poliklinika xizmat ko‘rsatmas ekan, xolos.
“Biz sizning dardingizga shifo topsak, sizdan 50 ming so‘m bo‘ladi. Agar topa olmasak, bizning shifokorlarimiz sizga 100 ming so‘m pul berishadi. Kafolatlangan!”.
E’lonni o‘qigan yigit shifokorlarni laqillatish maqsadida kirib debdi:
— Doktor, meni ta’m bilish qobiliyatim yo‘qoldi.
— Mana bu damlamani ichib ko‘ring bemor.
— Iye, nimalar qilyapsiz?! Axir bu benzin ekan-ku!
— Ana, ta’m bilishingiz o‘zingizga qaytdi. 50 ming to‘lab keting.
Ertasi kuni “bemor” yigit yana kelib, “Bugun doktorni chuv tushiraman” deb:
— Doktor, meni ko‘zlarim ko‘rmayapti.
— Kechirasiz bemor! Bu dardingizni davolay olmasak kerak. Mana sizga 100 ming so‘m, shifoxona hisobidan.
— Shoshmang! Bu yerda 50 ming so‘m-ku!
— Tabriklayman! Ko‘rish qobiliyatingiz qaytdi! Pulni qaytarib bering-da, kassamizga 50 ming to‘lab ketishni unutmang!
Vrach:
— Onaxon, biz sizni yaxshilab tekshiruvdan o‘tkazdik. Siz butunlay sog‘lomsiz. Yana bir martta shikoyatingizni menga eslatib yuboring.
Onaxon:
— Aytdimku bolam, avtobusni orqasidan yugurib, yetay-yetay deb qolganimda sal-pal hansirab qolyapman...
— Ho‘sh, bugun qanday uxladingiz?
Bemor javob berdi:
— Shu..., tungi ko‘ylakda, yalang oyoq, qorong‘u xonada uxladim.
— Shifokorning aytishicha, mening sakkiz soatlik umrim qolibdi. Yur, tuni bilan shahar aylanamiz, bor pulimga restoranda o‘tiramiz.
Do‘sti unga:
— Ho-o, sen ertaga baribir uyg‘onmaysan. Men bo‘lsam erta turib ishga borishim kerak.
— Tishing haliyam og‘riyaptimi?, - desa,
— Bilmadim, o‘sha yerda qoldi, - debdi.