Kasalxonada haqida latifalar
— Bemorlaringiz sog‘ayganini qanday bilasiz?
— Vannaga suv to‘ldiramiz va yoniga qoshiq bilan kosa qo‘yamiz. Bemorlarni chaqiramiz va kim birinchi bo‘lib vannani bo‘shatsa, o‘shanga javob berishimizni aytamiz.
— Tushunarli, sog‘ odam suvni kosa bilan bo‘shatadi, shundaymi?
— Yo‘q, sog‘ odam vannaning tiqinini sug‘urib tashlaydi.
Kasalxonada yigit hushiga kelib, yonida yotgan xonadosh bemor bilan tanishib undan so‘rabdi:
— Qayerliksiz?
— Qarshilikman, - debdi xonadoshi.
Shunda elektrik:
— Rezistor ekansiz-da... – desa, xonadoshi:
— Tok yomon urganga o‘xshaydi... – dermish.
— Bilasizmi, men eshakdek ishlayman, itdek charchayman, lekin mushukchalik ham ovqat yemayman. Nima qilay, ayting...!
— Men hayvonlar doktori emasman, odamlarni da’volayman! Siz veterinarga borganingiz ma’qul!
— Otaxon, apparat yaxshi ishlayaptimi? Oila a’zolaringiz nima fikrda? - desa, chol kulib:
— Hammasi yaxshi. Uydagilar eshita boshlaganimni bilgani yo‘q. Lekin bir oy ichida vasiyatnomamni uch martta o‘zgartirdim..., - dermish.
— Sizni quturgan it tishlabdi, - dedi doktor.
Shunda haligi odam qog‘ozga shoshib bir nimalarni yoza boshladi.
— Nima, vasiyatnoma yozyapsizmi? - so‘radi doktor. Havotirlanmang, tuzalib ketasiz.
— Men tuzalgunimcha tishlashim kerak bo‘lgan odamlarning ro‘yxatini tuzyapman.
— Siz kasalxonaga qanday tushib qoldingiz?
— Tomdan yiqilib tushdim.
— Ming la’nat! Sen ekansan-da meni boshimga tushgan!!!
— Aytingchi doktor, umid qilsam bo‘ladimi?
Vrach unga:
— Umid qilmang, bu bor-yo‘g‘i oddiy shamollash...
— Nega buncha xursandsiz? - desa, haligi odam tishini ushlab:
— Xudoga shukur, vrach yo‘q ekan, - dermush.