Kasalxonada haqida latifalar

Og‘ir bemor:
— Doktor, yana qancha yashayman? - deb so‘rabdi.
Doktor:
— Havotir olmang! Uzoq yillar yashaysiz, yaqinlaringiz xotirasida.
Shoshilinch yordam shifoxonasi. Vrach kelgan kasallarni ko‘ra boshladi. Hammasi bosh jarohati bilan.
Birinchi kasaldan so‘radi:
— Nima bilan urishdi?
— Skovorodka bilan...
Ikkinchisidan so‘radi:
— Siznichi?
— Skovorodka bilan...
Uchinchisi ham, 4-si ham, 5-ham shu javobni berdi.
— Nima balo epidemiyami bu? - hayron bo‘ldi vrach.
— Yo‘q, hov anavi komada yotgan odamni ko‘ryapsizmi? O‘sha xotinidan qochib yig‘ilib turgan odamlar orasida yashirinmoqchi bo‘ldi. Odamlar esa biz edik..
Bir kampirni shifoxonaga olib kelishibdi.
Shifokor kampirga:
— Sizni o‘tgan safar ham qo‘ziqorindan zaharlanishdan davolagan edim. Nima bo‘ldi? - desa, kampir:
— O‘sha qo‘ziqorinni qolganini yeb qo‘yibman, - dermish.
— Ishonasanmi, kechayu-kunduz ishlayman. Tinim bilmayman. Hatto, ulgurmagan ishlarimni uyga olib ketib ishlayman.
— Qayerda ishlaysan o‘zi?
— O‘likxonada bosh vrachman.
Shifoxonada:
Bir g‘ilay odam okulist oldiga kirib:
— Assalomu alaykum. Sizlarning qaysi biringizga uchray? - desa , doktor:
— Hamshira, bemorlar bitta-bitta kirishsin dedim-ku!!! - dermish.
Vrach bemorga debdi:
— Havotir olmang. Bu yuragingiz bilan 70 yoshga bemalol kirasiz.
— Doktor, axir hozir men 70 daman-ku?!
— Ana, axir sizga nima degandim...
Hayvonlarni ilmiy tekshirish instituti xodimi suvaraklar ustida tadqiqot olib borayotgan ekan. Laboratoriya tekshiruvlarini o‘tkazish uchun uyidan besh-o‘nta suvaraklarni ushlab, gugurt qutisiga solibdi-da, ishxonaga yo‘l olibdi. Biroq o‘sha kuni uyga qaytmabdi. Havotir olgan xotini militsiyaga xabar beribdi, qarindoshlari, erining do‘st-u birodarlaridan surishtiribdi. Hech qayerda yo‘q emish. Oxiri kasalxonalarni qidirib yursa, bosh-oyoq gipslangan erini topibdi. Eridan:
— Sizga nima bo‘ldi?, - deb so‘rabdi xotini.
Eri esa:
— Aniq esimda yo‘q. Ishga ketayotsam, ko‘chada bir barzangi yigit gugurt so‘ragan edi. Gugurt qutisini uzatganimni eslayman xolos..., - debdi.
Ikkita g‘iybatchi ayol ko‘chada gaplashib turishibdi:
— Hoy o‘rgilay, anavi Shoiraxon bor-ku, narigi mahalladagi... Kecha poliklinikaga chiqsam, o‘shani ko‘rib qoldim deng. Uyalmay-netmay, poliklinikani yo‘lagida pista chaqib turibdi!
— Voy, qo‘rib ketsin!
— Uni pista chaqishiga qarayman deb, qo‘limdagi pivoni tushurib yubordim.
Professor tibbiyot talabalariga murdani ko‘rsatib so‘ramoqda:
— Ho‘sh Naimullo, bu murda nima sababdan vafot etgan?
— Domla, infarktdan o‘lgan.
— Adashding! Ravshanbek sen ayt-chi?
— Domla, u aroqni ko‘p ichganidan jigari shishib o‘lgan
— Qoyil Ravshanbek. Qayerdan bilding buni?
— Nahotki qo‘shnimiz Xayrullo amakini tanimasam...!?
Ona o‘g‘lini tishini oldirib, stomatolog xonasidan chiqaverishda bolasiga:
— Vrachga nima deyish kerak o‘g‘lim? - desa, bolakay:
— Qonxo‘r ablah! - debdi.