Haqiqat-adolat haqida latifalar

Kecha ishxonamizda haqiqat kuni qildik. Hammamiz haqiqat izladik. Bugun endi, hammamiz yangi ish izlayapmiz.
Boyning o‘g‘li imtihonda:
— Birinchi jahon urushi qachon bo‘lgan?
— 1914-1918 yillarda.
— O‘tiring, besh!
O‘rtahol oilaning farzandi imtihonda:
— Birinchi jahon urushi qachon bo‘lgan?
— 1914-1918 yillarda.
— Nechta odam halok bo‘lgan?
— Bir million uch yuz mingga yaqin.
— O‘tiring, besh!
Kambag‘al oilaning farzandi imtihonda:
— Birinchi jahon urushi qachon bo‘lgan?
— 1914-1918 yillarda.
— Nechta odam halok bo‘lgan?
— Bir million uch yuz mingga yaqin.
— O‘lganlarning familiyasini sana!
— Bizni rahbar juda aldoqchi, ammo adolatli.
— Qanaqasiga, axir uni aldoqchi deyapsan-ku?
— Ha, u hammani baravariga aldaydi.
Bir kuni chumoli o‘rmondan o‘tib ketayotsa, sher filni do‘pposlayotgan ekan. Chumoli ham bir-ikki martta tepib, o‘tib ketibdi.
Ertasiga chumolini kayfiyati yo‘q yurgan ekan, hayvonlar:
— Nima bo‘ldi? - deyishsa, chumoli:
— Filni o‘limida meni ayblashyapti, - dermish.
Bir tashkilot xodimlari har kuni ertalabki 9:00 dan kechki 22:00 ga qadar ishlashardi.
Xodimlardan biri bo‘lsa 9:00 da ishga kelib, roppa-rosa 18:00 da ketardi.
Qolganlar hayron bo‘lib boshliqdan so‘rashibdi:
— Nega anavi xodim ham bizga o‘xshab soat 22:00 da emas, 18:00 da ishdan ketadi?
Boshliq:
— O‘rtoqlar, axir u xodimimiz mehnat ta’tilida!, - debdi.
Bir deputat ikkinchisidan so‘rayapti:
— Nega xalq bizni bunchalik yomon ko‘radi?
Ikkinchisi:
— Men ham hayronman...! Axir bizlar deyarli hech narsa qilmaymiz-ku!
Afandining bir eshagi bor ekan. Tinmay ishlatar ekan. Bir kuni eshak charchab o‘tirib qolibdi. Shunda afandi rosa uni uribdi.
Eshak o‘ziga o‘zi "Tavba, shuncha ishlasam, yana eshakday uradi-ey" debdi.
Oylik maosh bu - pora olishni bilmaydiganlar uchun berilgan jazodir!
Tezyurar poyezd. Yo‘l kuzatuvchisi har bir kupega kirib iltifot bilan murojat qilyapti:
— Chet elliklar bormi ?
Barcha kupelarda "Yo‘q" deb javob berishibdi.
Kuzatuvchi yo‘lakka chiqib baqirdi:
— Teshavoy! Konditsionerni o‘chiraver! Hammasi o‘zimiznikilar ekan!
O‘qituvchi o‘quvchilarni sinf partasiga joylashtiryapti:
— Seni dadang qayerda ishlaydi?
— Mani dadam bozor rahbari.
O‘qituvchisi birinchi bolani eng oldi qatordagi partaga o‘tkazibdi.
— Qani, seni dadang qayerda ishlaydi?
— Meni dadamni ikkita mebel do‘konlari bor, - deb javob beribdi ikkinchi o‘quvchi.
— Bozor rahbari o‘g‘lini yoniga o‘tir!, - debdi o‘qituvchisi.
— Qani, seni dadang kim?
— Meni dadam prokuraturada.
— Qani birinchi partada o‘tirganlar turlaring-chi! Ikkinchi partaga o‘tir ikkaloving! - deb uchinchi bolani eng oldi partaga o‘tqazgan o‘qituvchi yana so‘rabdi:
— Xo‘sh, dadang prokraturada nima ish qiladi?
— Bilmiman. Dadamni kecha ikkita odam olib ketishgandi-da o‘sha prokuratura degan joyga...dermish bola.