Haqiqat-adolat haqida latifalar
Birinchi klass yo‘lovchilari qutqarish qayiqlariga chiqib olgan bo‘lsalar-da, ikkinchi va uchinchi klass yo‘lovchilari kema kapitanining aysberglar kema uchun foydali haqidagi yolg‘on cho‘pchaklarini eshitmoqdalar.
— Xo‘sh, bu safar nimani bahona qilasiz?
— Aytsam ishonmaysiz! Bekatda avtobus kutib...
— Balki bu safar men eshitmagan biror gapni aytarsiz?!
— Bugun ko‘rinishingiz juda ajoyib o‘rtoq boshliq...
— Hech qayerda...
— Unda nima ish qilyapsan?
— Bekorchilik.
— Zo‘r ish-ku!
— Ha! Raqobatni aytmaysanmi!?
1. Umuman yuvinmaydiganlar.
2. Tutqichdan ushlab turish o‘rniga ustingga yiqiladiganlar.
3. Telefonda ovozi boricha baqirib gaplashadiganlar.
4. Qariya yoki yosh bolali yo‘lovchini ko‘rishi bilan uxlab qoladiganlar.
5. O‘zini bekatiga yetib kelmagan bo‘lsa ham eshik oldidan ketmaydiganlar.
6. Yuzingga qarab yo‘taladiganlar.
7. Sochini u yoqdan bu yoqqa silkitib yuzingga tekkizishni yoqtiradiganlar.
Biroz vaqt o‘tgach, chiqib qarasa eshagi yo‘qmish...
— O‘g‘ri, o‘g‘ri! Eshagimni o‘g‘irlab ketishdi! – deb baqira boshlabdi.
Odamlar yig‘ilibdi. Afandi yana debdi:
— Eshagim yo‘q! Shu yerga bog‘lab ketgan edim. Agar bordi-yu eshagim topilmas ekan, otam qilgan ishni qilaman hozir! – debdi.
Odamlar hayron qolib “Otangiz nima qilganlar?” deb so‘rayverishibdi.
Shunda afandi:
— Otamni ham eshagi yo‘qolib qolganda, uyga piyoda ketganlar, - degan ekan.
— Sizni yaxshi odatlaringiz nimada? – so‘rabdi yigit.
— Men umuman ovqat tanlamayman, - debdi qiz.
— Xafa bo‘lmasangiz, yomon odatlaringizni ham bilsam... – debdi yana yigit.
— Ovqat qilishni umuman bilmayman, - degan ekan qiz.
— Bu tog‘dagi yirtqichning qorni och-to‘qligiga bog‘liq.
— Men ishdan keyin so‘rayapman!
— Oyijon, men o‘zimni yo‘qotib qo‘ydim...
Onasi debdi:
— Men esa seni kir yuvish mashinasini ichida ko‘rgandim.
1) Hech bir odam chap ko‘zi bilan yozuvni o‘qiy olmaydi.
2) Buni o‘qigan sodda odam darrov shu ishni qilib ko‘radi.
3) Aldanganini bilib kulib qo‘yadi.