Kasalxonada haqida latifalar
— Mana qarang, bosh suyagi lat yegan.
Talaba:
— Balki, bosh-miya suyagidir?!
Vrach:
— Esing joyidami? Miya bormi bunda?! Miyasi bor odam, xotinini tug‘ilgan kuniga jazmanini boshlab keladimi?! Mana endi, nima ahvolda yotibdi...
— Men sizga hozir dori yozib beraman. Bir kunda 5 mahal ovqatdan keyin ichasiz.
Bemor:
— Doktor, men buncha ovqatni qayerdan topaman?
— Yuragingiz bir maromda urmoqda, qon bosimingiz joyida, tana haroratingiz ham me’yorda, ...
Bemor umidsizlik bilan debdi:
— Doktor, demak myen sog‘-salomat holda o‘lyapmanmi?
— Bu dorilarni bir oy ichasiz. O‘ttiz kundan keyin ichib bo‘lgach yana ko‘rishamiz.
Bemor uyga borgach:
— To‘xta! Bu oy 31 kun-ku axir!!! - dermish boshi qotib!
"Men Varshavaga otda borish uchun yo‘lga chiqdim" deb yozilgan ekan. Vrachlar inshoning oxirgi varag‘ini ochishsa "Men Varshavada otdan tushdim" deb yozilgan ekan. Shunda vrachlar qiziqib o‘rta varaqlarni ochib o‘qishsa, "Taraqa-turuq, taraqa-turuq" deb yozilgan ekan.
— Bo‘lmaydi! Kesib tashlaymiz!
U odamni jahli chiqib, boshqa vrachga boribdi.
Boshqa vrach qulog‘ni ko‘rib shunday debdi:
— Men sizga dori yozib beraman. Bir hafta ichasiz.
Bu gapni eshitgan bemor xursand bo‘lib:
— Bo‘larkan-ku! Narigi vrach kesib tashlamoqchi edi, ahmoq... – desa, vrach:
— Kesishni xojati yo‘q! Shu dorini ichsangiz, o‘zi uzilib tushib ketadi, - degan ekan.
Birinchi jinni mixni teskari ushlab olib, devorga qoqa boshlabdi. Hech kiravermabdi.
Shunda ikkinchi jinni:
— E, ahmoqmisan?! Bu mixni bu tarafdagi devorga qoqish kyerak, - degan ekan.
— Yoshingiz saksondan oshgan bo‘lsa, og‘riydi-da oyog‘ingiz...! - desa, onaxon jahli chiqib:
— Chap oyog‘im ham saksondan oshgan-ku, nega unisi og‘rimaydi, hadeb o‘ng oyog‘im og‘riyveradi?! - dermish.
— Nega yig‘layapsiz? – debdi vrach.
Kelin:
— Menda egizaklar! - deb yana battar yig‘lay boshlabdi.
— Egizaklar bo‘lsa nimasi yomon? – so‘rabdi vrach.
— Erim “Ikkinchi bola kimdan? Qayerdan olding?” deb so‘rasalar nima deb javob beraman? – dermish kelin.
— Men farzandlik bo‘ldim, - desa
Vrach:
— Yo‘g‘e, bo‘lishi mumkin emas
Otaxon:
— Nega bo‘lishi mumkin emas? — Men ancha tetikman...
Vrach:
— Mayli, men unda sizga bir voqeani aytib beraman. Bir kuni ovchi ovga chiqibdi, ovchi miltiqni olaman deb adashib o‘zi bilan soyabonni olib olibdi. O‘rmonda ketayotganida yo‘lidan bir katta ayiq chiqib qolibdi. Ovchi shoshilib qo‘lidagi miltiqni bir bosgan ekan, soyabon ochilib ketibdi va ayiq o‘libdi!, — desa
Otaxon:
— Yo‘g‘e, uni boshqa birov otib qo‘ygan bo‘lsa kerak!, — desa
Vrach:
— Ha, men ham shuni tushuntirmoqchi bo‘lyapmanda sizga, - dermish.