Bir odam dam olib o‘tirsa, to‘satdan azroyil paydo bo‘lib:
— Joningni olaman, - debdi.
— Ro‘yxatingni ko‘rsat-chi, - debdi boyagi odam.
Ro‘yxatni qarasa, rostan ham boshida turgan ekan. Haligi odam sekin yalinishga tushibdi:
— Iltimos menga bir kun muhlat ber. Yaqinlarim bilan xayrlashib olay, - desa, azroyilni rahmi kelib, ruxsat beribdi.
Haligi odam siqilib o‘tirsa, yoniga xotini kelib:
— Shunga ham siqilasizmi? Axir buni yo‘li oson-ku! Azroyil kelsa, oldin yaxshilab mehmon qiling. Choyiga uyqu dori qo‘shib qo‘ying. U uyquga ketgach, yonidagi ro‘yxatni olib, boshidan ismingizni o‘chirib, oxiriga yozib qo‘ying, - debdi.
Eri ertasi kuni huddi xotini aytganidek qilibti. Azroyil uyg‘ongach, haligi odamga qarab:
— Rahmat senga ey odamzot! Mazza qilib dam oldim. Bu yaxshiligingni javobsiz qoldirmayman. Mayli men jon olishni ro‘yxatni oxiridan boshlay qolaman, - dermish.