Tunda afandining sigirini oʻgʻirlab ketishibdi. Ertalab odamlar afandiga “Sigirni mahkam bogʻlash
kerak”, “Ayb oʻzingizda...”, “Devorlaringiz ham past!”, “Ayb oʻzizngizda... Darvozaniyam yaxshi bekitish kerak...”,
“Shunaqayam uxlaydimi odam degan!?” – deyaverishibdi. Shunda afandi ularga qarab:
— Oʻgʻriga-yam ozgina aybni qoldiringlar! - dermish.