Podsho vaziri bilan birga ovdan qattiq tashna bo‘lib qaytdi. Yo‘lda Afandining uyiga duch keldi-da, uni chaqirib:
— Qatig‘ingiz bo‘lsa, muzday ayron qilib bersangiz, juda chanqab kelyapmiz,— dedi.
— Bir tomchi ham qatig‘imiz yo‘q,— dedi Afandi.
Podsho g‘ijinib yo‘lga tushdi. Oradan sal vaqt o‘tgach Afandi mog‘orlab ketgan eski xurmachani ko‘tarib tomga chiqib:
— Qaytinglar, qaytinglar!— deb baqirdi.
Podsho bilan vazir shoshib-pishib qaytishdi. Afandi boyagi xurmachani ko‘rsatib dedi:
— Afsuski, qatiq yo‘q edi. Agar bo‘lganida shu xurmachani olib chiqib berar edim.