Ovchilar guruhi yosh yigitni ishga olishibdi.
— Qayerni bitirgansan? Miltiqdan otishni bilasanmi? - so‘rashibdi undan ovchilar.
— Vestminsterni bitirganman! Miltiqdan otishni bilaman, - debdi yosh yigit.
— Bugun ayiq ovlashga boramiz. Yodingda bo‘lsan, ayiqni ko‘rishing bilan shtab tomonga qochasan. Ayiq seni quvlaydi. Shtabga yetib kelganda o‘q uzasan! - debdi ovchilar boshlig‘i.
— Xo‘p, - debdi yigit.
Ov boshlanibdi. Ayiqni ko‘rgan yigit qocha boshlabdi. Ayiq uni quvlabdi. Lekin yuguraverib charchagan yigit ayiq tomonga o‘girilib, shartta uni otib tashlabdi.
Buni ko‘rgan ovchilar boshlig‘i:
— Aqlli ekansan! Nishonga ham yaxshi olarkansan! Lekin yugurishing yomon! Endi shtabgacha ayiqni o‘zing sudrab ketishingga to‘g‘ri keladi! - degan ekan.