Afandi ko‘chada kelayotib, bir sabzipolizga ko‘zi tushdi. Yelkasidagi qopni olib polizga kirdi-da, yarim qop turp, yarim qop sabzini olib, endi ko‘taraman deb turgan-da, egasi kelib ushladi. Afandi yalindi-yolvordi. Nihoyat poliz egasi kavlangan sabzilar bilan Afandining orqasiga urish sharti bilan uni mahallaga sudrab sharmanda qilmaydigan bo‘ldi.
Afandi ma’yuslik bilan turib berdi, poliz egasi sabzi bilan ura boshladi. Afandining usti yupqa va sabzi katta bo‘lganidan, har sabzi tekkanda irg‘ib tushib, «oxiri baxayr bo‘lsin» deb qo‘yar edi.
Poliz egasi taajjublanib so‘radi:
— Bu nima deganingiz?
— E birodar, — dedi Afandi,— qopdagining hammasi sabzi bo‘lganda mayli edi-ya, hali qop ostidagi turplarga navbat kelganda, o‘pkamni tushirib qo‘yarmikansiz?