Bir kuni afandi chaynagan saqichini burniga yopishtirib ketayosa, qo‘shnisi ko‘rib qolib:
— Iye, ha afandi tinchlikmi?! Burnizga saqichni nega yopishtirib olibsiz, - desa, afandi pinagini buzmay:
— Ey taqsir, men bir kambag‘al odam bo‘lsam... Kambag‘al odamni esa boyligi ko‘zini yonida turishi kerak, - degan ekan.