Ayollar haqida latifalar
— Xotin sen erkak bo‘lganingda nima qilar eding?
Xotini:
— O‘zingiz-chi? - dermish.
— O‘ynash degani nosga o‘xshagan bir narsa, humori tutganda chekiladi-yu, keyin tuflab ketilaveradi, singlim. Ming marta shukur qilingki, siz eringizning nosqovog‘isiz.
— Qarang, shu yigitni men 5 yil avval tashlab ketgan edi. Hanuzgacha ichib yuribdi.
Eri ishongisi kelmay:
— Qo‘ysang-chi, hech kim bunchalik uzoq nishonlamaydi-ku...!? - degan ekan.
— Hafta boshidan yangi hayot boshlamoqchimiz. Men ozishni boshlayman, adang chekishni tashlaydi. Sen nima qilmoqchisan?
— Men o‘qishni tashlamoqchiman!
— Dadajonisi, meni hozir ham avvalgidek yaxshi ko‘rasizmi?
— Yo‘q, unchalik emas.
— Voy, nima uchun?
— Keyingi paytda ko‘zim yaxshi ko‘rmayapti.
— Senga necha martta aytaman yopib yur deb. Nuqul ochiq qolaveradi. Beparvosan! Uyat emas-mi?, ... Yana non qotib qolibdi!
— Nega Ahmadjon degan yigitga turmushga chiqishni xohlamayapsan?
— Oyi, axir u mallasoch-ku!
Ota gapga aralashdi:
— O‘sha yigitga turmushga chiqaver, qizim! Sen bilan bir yil yashasa, sochi oqarib ketadi, javob!
— Ichibsan-ku mayli-ya, lekin nega belingda tirnoq izlari tushirilgan?
Eri bo‘lsa:
— Aytsam ishonmaysan! Ichib olib yurolmay qolgandim, burgut uygacha tashlab qo‘ydi...
— Qaysi birimizni ko‘proq sevasiz?
— Ikkovingni-yam birdek sevaman, - debdi afandi.
— Agar ikkala xotiningiz cho‘kayotgan bo‘lsa, kimni birinchi qutqarasiz? - so‘rabdi yana xotini. Afandi bo‘lsa:
— Sen suzishni bilasan-ku..., - dermish.