Ertaklar haqida latifalar

Ikki ovchi o‘rmonda ov qilib, o‘qlari tugab uyga qaytayotsa yo‘llaridan bir sher chiqib qolibdi. Shunda ikkovi qochib daraxtga chiqib olishibdi. Biri ikkinchisiga:
— Men kitobda o‘qiganman, sher daraxtga chiqa olmaydi, - debdi.
Qarashsa sher sekin daraxtga chiqa boshlabdi.
Ikkinchisi:
— Ana chiqyaptiku, - desa
Birinchi ovchi hijolat bo‘lib:
— Menimcha bu sher o‘sha kitobni o‘qimagan bo‘lsa kerak debdi.
Yalmog‘iz oynasiga qarab so‘rabdi:
— Bu dunyoda kim chiroyli, - desa
Oyna:
— Men, - dermish
Vinni Puxning hecham uylangisi kelmasakan. Ammo to‘ydan keyingi "asal oyi" unga aslo tinchlik bermasmush...
— U tirikligida ham, hozir ham bizlarga iliqlik bahsh etib turadi, - deb, Buratinodan qolgan o‘tinlarni olovga tashladi Malvina...
Charli Chaplin, Aldar Ko‘sa va Afandi tog‘larda yurgan ekan, oldilaridan dev chiqib qolibdi.
Uchchalasi “Bizni qo‘yib yubor!” deb devga yalina boshlashibdi. Shunda dev:
— Har biringiz og‘zingizdan biror narsani olib yerga tashlaysizlar. Kimning narsasini ko‘rib, ushlashga ulgursam, men bilan qoladi. Agar ko‘rmasam, qo‘yib yuboraman, - debdi.
Chaplinning og‘zida saqichi bor ekan. Saqichini yerga tashlashi bilan, dev ushlab olibdi.
Aldar Ko‘saning og‘zida nos bor ekan. Yerga tashlashi bilan, uni ham dev ushlab qolibdi. Navbat Afandiga kelibdi. Kecha rosa to‘yib sarimsoq yegan Afandi devga qarab “Kuf-f-f” debdi. Dev atrofga alanglab qarabdi-da:
— Sarimsoqni hidi bor-u, o‘zi yo‘q?! Mayli sen uyingga ketaver! – degan ekan.
O‘rmondan qo‘ziqorin to‘la savat bilan chiqqan erkak:
— Au, au, au, - deb har yoqqa yugurib yurgan ekan, o‘tkinchilardan biri:
— Nima bo‘ldi do‘stim? Qo‘ziqorindan ko‘proq yeb qo‘ydingmi?, - desa, boyagi odam:
— Yo‘q, Audi mashinamni o‘g‘irlab ketishibdi...
Kunlarning birida toshbaqa, tulki, bo‘ri uchalasi ov qilishib o‘ljani birgalikda yeyishga qaror qilib, toshbaqani nonga yuborishga kelishibdi.
Bir soat o‘tibdi, ikki soat o‘tibdi, kelmabdi. Tulki bilan bo‘rini qorinlari ochib jaxli chiqib shunday, debdi:
— Agar xozir toshbaqa kelsa kosasini ikkiga ayrib majag‘lab tashlayman, urib abjag‘ini chiqaraman, debdi.
Shunda eshik asta ochilib:
— Agar shunday qilsanglar nonga bormayman, debdi.
Bir odam xonasida yotib, bekorchilikdan pashshalarni tutib o‘tirsa, bir sehrli pashsha qo‘liga tushib qolibdi.
— Meni qo‘yib yubor... Istagan 3 ta tilagingni bajaraman! - debdi pashsha tilga kirib.
Haligi odam debdi:
— Qimmatbaho mashinam bo‘lishini istayman!
Hovliga qarasa, yangi mashina turganmish.
— Faqat yeb-ichib yotsam deyman! - debdi yana. Oldida to‘kin-sochin dasturxon paydo bo‘lib qolibdi.
Uchinchi tilagiga debdi:
— Faqatgina yotsam, hech ish qilmasam...!
Bir payt qarasa, yana xonasida yotib, pashsha ushlab o‘tirganmish...
Qizil qalpoqchaga oyisi dedi:
— Qizim, mana bu somsalarni buvingga olib borib bergin.
Esingdan chiqmasin, go‘shtligi — 1000 so‘m, kartoshkaligi — 800 so‘mdan.
Doimgidek uch aka-uka botirlarni o‘lim to‘shagidaman deb o‘ylagan chol huzuriga chaqirdi.
Kichik o‘g‘lini qo‘liga cho‘p berib sindir, dedi.
Kichik o‘g‘il cho‘pni sindirdi.
Otaxon o‘rtancha o‘g‘liga singan ikki bo‘lak cho‘pni berib:
— Sindir, dedi.
O‘rtancha o‘g‘il cho‘pni sindirdi.
Navbat Katta o‘g‘ilga keldi.
Katta o‘g‘il qiynalmay cho‘plarni sindirdi.
Otaxonni boshidan tutuni chiqib baqirdi. 1000 yillik rivoyatni beliga tepding ahmoq o‘g‘il.