Ertaklar haqida latifalar
— To‘xta man sani yeyman, debdi.
Shunda bo‘g‘irsoq:
— Bo‘rivoy mani yema, man tipratikanman harbiy xizmatga ketvotudim, shunga sochimni oldirib kevoman, degan ekan.
— Oldindan ogohlantirib qo‘yay, beldan pastiga urish mumkin emas.
— Mayli, u holda kallaga ham.
— Aqli "normalniy" qizlar bolalar hushtak chalsa qaramaydi - deb, «dalshe» ketibdi.
— Bundan keyin hammangiz o‘zingizga sherik topib, bir-biringizni himoya qilib yuring. Sizlarni hammangizni himoya qilib yurishdan charchadim, - desa
Quyon:
— Sherga kimdan-kim g‘ing desa, o‘zim adabini beraman, - dermish
— Har kuni tug‘ilgan kunim bo‘lishini istayman!
Ikki oydan so‘ng Boltavoy qaribdi va vafot etibdi.
Ertasiga yana ishqalabdi, hech narsa bo‘lmabdi.
Uchinchi kuni yana ishqalagan ekan, oxiri mayd in china, degan yozuv paydo bo‘libdi.
— Amringizga muntazirman, - debdi.
— Uyga ketgim kelyapti, - debdi afandi.
— Unda ketdik, - debdi jin.
— Tezroq ketgim kelyapti, - desa
— Unaqada yugurdik, - dermish jin...
— Urush shunday qattiq bo‘ldiki, o‘q bamisoli yomg‘ir bo‘lib yog‘ar edi, dushman bilan aralashib ketib qilich tagida qolibman, kallam uzilib, bo‘ynimning terisiga ilinib qolibdi...
Suxbatda Afandi ham bor edi, so‘z qistirdi.
— Urushda odam qizishib ketgandan keyin shunaqa bo‘lar ekan-da, sizning boshingiz bo‘yningizning terisiga ilinib qolibdi-ku, mening boshim yelkamdan tushib, uch-to‘rt yumalaganini bilganim yo‘q, urusha berdim....