Oila haqida latifalar
— Yana ovqat tayyor emasmi? Men itday ochman! Bo‘ldi, restoranga ketdim!
— Xoy, besh daqiqa sabr qilib turing!
— Nima, besh daqiqada ovqatni tayyor qilishga ulgurarmiding?
— Yo‘q, kiyinishga ulguraman.
Xotini hayron bo‘lib:
— Dadasi bu mushuk buncha qo‘lingizni yalamasa, desa
— Nimaga bo‘lardi sichqonchani hidi kelib qolgandirda, dermish..
— Keyin-chi?
— Keyin biz tanishdik...
— Voy, erim kevotti, erim kevotti, desa
— Yonida yotgan eri, sakrab turib o‘zini balkondan otvoribdi.
— Meni hech qayerga olib bormagansiz...!
Er:
— Mayli, ertaga axlat tashlashga birga olib ketaman.
— Hozir shu yerdan o‘zimni tashlayman-da, chil-chil bo‘pkyetaman!
Shunda xotini:
— To‘xtang adasi, - deb ichkariga yugurib kirib ketsa, eri xursand bo‘lib turganakan:
— Mana shu ahlatlarni ham pastga ola keting, - debdi xotini.
— O‘yin natijasini radiodan eshitdim, istasangiz aytishim mumkin.
— Jim o‘tir! O‘zim ko‘rmoqchiman...
— Ko‘rsangiz ko‘ravering, menga nima, baribir gol urishmaydi.
— Erim...
— Ering og‘ir-bosiq odam edi-ku?
— Guldonni otgan edim, engashib oldida nomard!
— Adasi, men kechroq qaytaman. Bolalarni ovqatlantirib qo‘ydim, - debdi.
Eri:
— Mast holatda qaytmagin tag‘in, - desa, xotini hayron bo‘lib:
— Unda indinggacha bolalarga qarab o‘tira olasizmi? – dermish.
— Chiroyli ko‘ylaklar olib bermasangiz, sayyohatga olib bormasangiz, nima qilardingiz menga uylanib!
Eri bo‘lsa unga qarab:
— Ovqat pishirishni, shim dazmollashni baribir o‘rganmas ekansan, nima qilarding turmushga chiqib?! – debdi.