Ustoz-shogird haqida latifalar
— Sen shu ahvolda katta bo‘lsang kim bo‘lasan?!
Shunda o‘quvchi:
— Men katta bo‘lsam, quruvchi bo‘laman! Burchagi yo‘q sinf xonalar quraman...
— Aytinglar-chi, kimsasiz orolga o‘zingiz bilan nima olib ketgan bo‘lardingiz?
— Men och qolmaslik uchun bir qop bug‘doy olib ketardim, - debdi Ma’ruf.
— Men esa bitta xizmatkor va sharob tayyorlash uchun uzum ko‘chatini olib ketgan bo‘ladim, - dermish Sharif.
Shunda Xamid o‘rnidan turib:
— Men orolga o‘zim bilan Ma’ruf va Sharifni olib ketgan bo‘lardim, - degan ekan.
— O‘qib, talabalikni oltin davrini topdingmi?
— Yo‘q, - javob beribdi talaba.
— Nonga puling qolmagan payt - o‘sha oltin davr bo‘ladi. Qolgani esdan chiqib ketadi, - degan ekan o‘qituvchi.
— Aytchi Hasan katta bo‘lsang kim bo‘lasan?
— Men katta bo‘lsam boy bo‘laman, pullarim ko‘p bo‘ladi, xotin olaman, unga mashina, uy, yaxta tillolar oberaman! Chet ellarga aylangani obketaman!
— Yaxshi molodets! Senchi Akbar sen kim bo‘lasan?
— Men Hasanni xotini bo‘laman!
— «Qand» so‘zini qo‘shib bir gap tuz-chi!
— «Ertalab qahva ichdim».
— Bu gapda «qand» so‘zi yo‘q-ku?
— Qand qahvaning ichida erib ketgan-da!
— Sen nega insho yozmayapsan?
— Kotibamni kutayapman, - dermish.
— Yo‘q!, - debdi o‘quvchi.
— Nega?
— O‘zingiz aytgansizku, "Birovni maktubini o‘qish yomon odat" deb, - dermish.
— Nega skat yapaloq?
O‘quvchi javob berdi:
— Chunki skatni ustiga kit o‘tirgan.
O‘qituvchi:
— Unda nega dengiz otchasini ko‘zlari chaqchayib qolgan, desa
O‘quvchi:
— Otcha kit skatni ustiga o‘tirganini ko‘rib qolganda, dermish
— Meni dadam sehrgar.
— Qanaqasiga?
— Oylik maoshlari 1 million bo‘lsa ham har oy 5 millionlik harajat qiladilar. Qolgan pulni qayerdan oladilar bilmayman...
— Ustoz men bir qizni sevaman. U qiz meni sevadimi-yo‘qmi, buni bilmayman, - debdi.
Ustoz javob beribdi:
— Sen unga bir latifa ayt! Kulsa, u seni sevadi. Kulmasa sevmaydi, - debdi.
Qizga latifani aytib bersa, kulmabdi. Lekin yig‘lab yuboribdi...