— Yaxshi qiz, bugun kechqurun bo‘shmisiz...? - debdi.
Qiz xursand bo‘lib, — Ha bo‘shman, - deb nozlanib javob bersa, o‘qituvchisi:
— Bo‘lmasa, kechasi o‘tirib savollarga yaxshilab tayyorlaning. Qayta topshirasiz! - degan ekan.
— Allo, militsiya, xotinim yo‘qolib qoldi!
— Tinchlaning, qayerga ketgan edi xotiningiz?
— Do‘konga deb chiqib ketgandi...
— Xotiningizni belgilari: Bo‘yi? Soch rangi?
— Bilmayman, bo‘yini o‘lchab ko‘rmagandim. Sochini rangini har hafta almashtirib turadi. Oxirgisi yodimda yo‘q!
— Ko‘zini rangi-chi?
— Hecham ahamiyat bermaganman.
— Qanday kiyimda edi?
— Bilmayman ...
— Mashinada ketganmidi?
— Ha, ha. Mashinada!!! Lasetti. Rangi oq, 2015 yil, avtomat korobka, o‘rindiqlar charmdan, galogen chiroqli, qishki shinalar o‘rnatilgan, salonga monitor ham o‘rnatib bergan edim, - deb yig‘lab yuboribdi.
— Havotir olmang, mashinangizni albatta topib beramiz!
Huquqshunos:
— Do‘stim, siz hamisha qonunlarga tayanib ish qilasizmi?
Yigit:
— Albatta! Masalan, men Ahmadboyga pul berganlar ro‘yxatida yo‘qman.
— Arzimaydi.
— Arzimasligi to‘g‘riku-ya, oyim shunday deb ayt dedilar-da.
— Har bir xitoylik menga yuz so‘mdan bersa yaxshi bo‘lardi...
Ko‘rib aqldan ozay dedim...
— Bu kimni ustidan kulishingga bog‘liq...! Boshqa umuman kulmasliging ham mumkin...
— Xo‘jayin, men ikki kunlik navbatchiligimni ishlab bo‘ldim, - debdi.
— Qanday qilib, - hayron bo‘lib so‘rabdi boshliq.
— Bugun tunda uxlab qolibman, hech kim uyg‘otmabdi-yam..., - dermish qorovul.