— Nega seni otang tushlikka bunchalik ko‘p pul beradi?
— Aslida adam buncha pul bermas edilar. Ular mendan maktab oshxonamizni telefon raqamini so‘ragandilar, men ataylab ko‘chaning narigi tarafidagi restoranning raqamini berdim. Adam restornga qo‘ng‘iroq qilib, tushlik necha pul turishini so‘rabdilar. O‘sha kundan beri menga shunaqa ko‘p pul beradigan bo‘lganlar.
— O‘g‘lim, qo‘shni xonadan paypog‘imni olib chiqgin.
O‘g‘li “Xo‘p” deb qo‘shni xonaga kirsa, opasi o‘tirgan ekan.
Bolani sho‘xligi tutib opasiga debdi:
— Adam aytdilar-ki, qulog‘ingizni “burab” qo‘yar ekanman...
Opasi:
— Nima deyapsan? Tentakmisan?! Bo‘lishi mumkinmas!
Bola otasi tomonga qarab baqaribdi:
— Ada, o‘nginimi yo chap tarafinimi?
Hech narsadan bexabar otasi:
— Ikkalasini ham! – dermish.
— Har kim baliq ko‘tarib kelsa bir tilladan beraversangiz xazina bo‘shab qoladi-ku?
— Darvoke, aytganingiz to‘g‘ri. Nima qilish kerak?
— Darhol Afandini qaytarib kelishni buyuring,— dedi vazir.
Poshsho Afandining ketidan odam yubordi-da, vazirga dedi:
— Tillani qaytarib ber desak kanday bo‘lar ekan?
— Buning iloji oson,— dedi vazir,— Afandidan balig‘ing erkakmi, urg‘ochimi deb so‘raysiz, urg‘ochi desa, «Menga erkak baliq kerak» deysiz, erkak desa, «Menga urg‘ochi baliq kerak» deysizu tillani qaytarib olasiz.
Afandi keldi. Poshsho undan so‘radi:
— Balig‘ing erkakmi urg‘ochimi?
Afandi poshshoning niyatini payqab:
— Balig‘im xunasa edi,— deb javob berdi.
Poshsho uning ziyrakligiga qoyil qolib, yana bir tilla in’om qildi.
— Soliyev Afrika qani?, - desa Soliyev:
— Men olmadim ustoz, - debdi.
O‘qituvchi yana so‘rabdi:
— Soliyev Afrikani menga topib ber!
Soliyev:
— Ustoz rostini aytyapman, men olmadim.
Shunda o‘qituvchi:
— Bor, dadangni chaqir!, - debdi. Dadasi kelgach:
— O‘g‘lingizga Afrikani ko‘rsat, qani deb so‘rasam, men olmadim deydi. Bunga nima deysiz?, - debdi.
Dadasi o‘g‘liga o‘girilib:
— O‘g‘lim, olgan bo‘lsang, qaytib ber!, - dermish. Aqldan ozay degan ustoz ota-bolani qo‘shnisini ko‘chada ko‘rib qolibdi-da, bo‘lgan voqeani gapirib bersa, qo‘shnisi:
— O‘zi bular shunaqa, olgan narsasini qaytarib berishmaydi, - dermish.
— Jannatga qanday tushdinglar deb so‘rabdi?
100 so‘m javob beribdi:
— Sen biror marta masjidga borganmisan? Biror marta yetim yesirlarga sadaqa qilinganmisan debdi.
Bir oz o‘tgach qiz:
— Keling "YoPIRAY" - degan o‘yin o‘ynaymiz, - desa.
Yigit:
— Men bilmaymanku? Qanaqa o‘yin? - desa
Qiz
— Men o‘rgataman. Ko‘zingizni yumib ichingizda 50gacha sanab, ko‘zingizni ochasiz, - debdi.
Yigit ko‘zini yumib 50gacha sanab ko‘zini ochsa, qiz faqat ich kiyimda turganmish.
Yigit qizga qarab:
— "YoPIRAY", - deb yuborsa,
Qiz:
— Endi men ko‘zimni yumib, 50gacha sanayman, - deb ko‘zini yumib, 50gacha sanab ko‘zini ochsa, yigitni ich kiyimi ham yo‘q turgan emish.
Qiz yigitga qarab:
— "YoPIRAY", - debdi.
Endi navbat yigitga kelib, ko‘zini yumib, 50gacha sanab ko‘zini ochsa, qiz ham yo‘q, yechgan ustilariyu hamma narsasi yo‘qmish.
Yigit nima qilishini bilmay provodnikdan oq choyshab olib, o‘ranib, vokzalga tushsa, 4ta arab ketayotgan ekan. Sekin borib ularni orqasidan ketayotsa, haligi 4 ta arab yigitga qarab kulishib:
— Siz ham "YoPIRAY" o‘ynabsiz-a? - dermish.
— Seni laylaklar olib kelgan...
— Seni o‘ylab tuni bilan uxlay olmadim...
— Ayollarni xunugi bo‘lmaydi...
— Hamma bir kishi uchun, bir kishi hamma uchun...
— Xuddi siz uchun tayorlangandek sizga juda yarashdi...
— Men uchun eng muhimi qalb go‘zalligi, yuz go‘zalligi emas...
— O‘tirsangiz, osh pishayotgan edi...
— Bizni taklif qilishdi, lekin biz bormadik...
— Orqasidan gapiryapman, shu yerda bo‘lsa yuziga ham aytaman...
— Oxirgisini sizga sotayapman, bundan boshqa qolmadi...
— Otaxonni yonida to‘xtat, bir bopli - debdi.
Hokim Afandiga qarab:
— Ha, Afandi, eshakni o‘qishga olib ketvosizmi? - deb shofyor bilan qotib kulishibdi.
Gapga javoban Afandi:
— Ha, o‘qishga olib ketvoman. O‘qisa hokim bo‘ladi, o‘qimasa shofyor - debdi
— Choy damla, bor, — derkan.
Bir kun xotinining jahli chiqib:
— Har kun shu ahvol. Bor choy damla, ovqating tayyormi, - deysiz. Qachon biz ham madaniyatli insonlarga o‘xshab adabiyot, musiqa haqida gaplashamiz, — debdi.
Bu gap erini o‘yga solibdi. Ertasiga eri ishdan kelib xotiniga:
— Jonim "Otello"ni o‘qiganmisan?
— Yo‘q.
— Oxunjon Madaliyevni qo‘shiqlarini eshitganmisan?
— Kim u?
— Muhammad Yusufni birorta she’rini yodlaganmisan?
— Yo‘q, yodlamaganman.
— Chaykovskiyni biror bir simfoniyasini eshitganmisan?
— Yo‘q, eshitmaganman.
— Tur, unda choy damla...
— Bilganimda, sizgamas, shaytonga turmushga chiqardim!
Eri:
— Aka-singillar turmush qurishmaydi, - dermish.