Ayollar "LOGIKA"si:

Er uyga kech qaytsa: "Kaysi jononingizning oldidan kelyapsiz?"
Er uyga erta qaytsa: "Odamlarning eri kechayu kunduz tinim bilmaydi, bu kishim esa..."
Er ish bilan juda band bo‘lsa: "Ijarachidan farqingiz qolmadi!"
Er kam pul topsa: "Bu pulga mushuk oftobga chiqmaydi-ku!"
Er ko‘p pul topsa: "Bosar-tusaringizni bilmay qolib, a!"
Er kam ishlab, ko‘p pul topsa: "Nima, qaroqchiga erga tekkanmanmi?"
Er ko‘p ishlab, kam pul topsa: "Shunchalik ham ahmok bo‘ladimi odam?"
Er uy ishlariga yordamlashmasa: "Men bu uyda cho‘rimanmi?"
Er uy ishlariga yordamlashsa: "Tinchgina televizoringizni tomosha kiling, ishimga aralashmay".
Er gul sovg‘a qilishini bilmasa: "Madaniyatsiz, o‘qimagan!"
Er gul sovg‘a qilsa: "Shuning puliga bir kilo go‘sht olsangiz, bir hafta yerdik".
Er shirin gaplar bilan erkalamasa: "Dugonalarim aytgandi-ya, hammasi to‘ygacha deb..."
Er shirin so‘zlar bilan erkalasa: "Tinchlikmi, bunaqa gaplarni kimdan o‘rgandingiz?"
Ayollar, shunaqa tushunib yetib bo‘lmaydigan bir mo‘jiza...
— Nimangizni yo‘qotdingiz Xo‘ja Nasriddin? – so‘rabdi qo‘shni.
— Chaqa pullarimni tushirib yuborgandim. Shularni izlayapman, - javob beribdi Nasriddin.
— Shu yerda yo‘qotdingizmi? – debdi qo‘shni.
— Yo‘q! Hov anavi qorong‘i yo‘lakda yo‘qotdim. Lekin u yer qorong‘ilik qilyapti. Chiroqni tagiga kelib izlayapman, - dermish Nasriddin.
Kecha ishxonamizda haqiqat kuni qildik. Hammamiz haqiqat izladik. Bugun endi, hammamiz yangi ish izlayapmiz.
— Oyi, bugun avtobusda bir ayolga joy bersam, o‘tirmadi.
— Keyin nima qilding?
— Qaytib, yana dadamni tizzasiga o‘tirdim.
Maktabda ota-onalar majlisi boshlanibdi. Sinfning eng to‘palonchi o‘quvchisini otasiga o‘qituvchi debdi:
— Sizni o‘g‘lingiz maktabda har kuni o‘zini yomon tutadi.
Ota:
— Nima? Meni shunga chaqirdingizmi? O‘g‘lim uyda ham har kuni to‘palon qiladi. Sizni uyga chaqirtirmayapman-ku!?
1945 yilda afandi nemislarga asir tushib qolibdi.
— So‘nggi tilagingni tila! – debdi nemislar unga.
— Qulupnay yesam, armonim yo‘q edi, - debdi afandi.
Nemislar:
— Mayli, qulupnay pishsa yeysan, keyin otamiz, - deyishibdi.
Qulupnay pishgunicha urush tugab, afandi omon qolgan ekan.
Bir kuni tushida qo‘shni xotinlar Afandini chiroyli, yosh qizga uylantirmoqchi bo‘lishib turganlarida u uyg‘onib ketib, xotinini turta boshladi:
— Xotin, xotin, tur, ish chatoq!
— Nima gap?— uyqusirab so‘radi xotini.
— Qo‘shnilar meni uylantirishmoqchi, ularni hayda!
— Tinch qo‘ying, uyqumni buzmang?
— Bilib qo‘y, men seni oldindan ogohlantirib qo‘ymoqdaman. Haqiqatan ham ularning shunday niyati bo‘lsa, keyin mendan o‘pkalab yurma,— dedi Afandi.
O‘g‘li otasidan so‘rabdi:
— Ada siz oilamizda kimsiz?
— Men - Prezidentman.
— Oyim-chi?
— Oying - davlat.
— Buvimlachi?
— Buving - prokuratura.
— Ukam bilan men-chi?
— Sizlar - xalqsizlar.
Ota komandirovkaga ketibdi. 1 haftadan so‘ng o‘g‘il otasiga SMS yozibdi:
"Ada tez keling! Davlatga boshqa prezident keldi. Prokuratura uxlab yotibdi. Xalq havotirda.
Afandi xonga g‘oz pishirib borar edi, yo‘lda korni ochib, bir oyog‘ini yeb qo‘ydi. Xon uni olib so‘radi:
— Bir oyog‘i qani?
— Bu yilgi g‘ozlarning hammasi bir oyoqli ekan,— dedi-da, Afandi suv bo‘yida bir oyog‘ini ko‘tarib dam olib turgan g‘ozlarni ko‘rsatdi. Xon tayoqni ko‘tarib po‘pisa qilgan edi, g‘ozlar ikki oyoqlab qochdi.
— Ana, oyoqlari ikkita ekan-ku,— dedi xon. Afandi pinagini buzmay javob berdi:
— Shu tayoq bilan birov sizga ham hamla qilsa, ikki oyoq u yoqda tursin, to‘rt oyoqlab qochar edingiz.
Bir o‘zbek bilan tatar kafega kirishibdi. Tatar 3ta bulochkani hech kimga bildirmay cho‘ntagiga solib, o‘zbekka maqtanayatganmish:
— Qara, shipirish degani shunaqa bo‘ladi. O‘rgan, student! — desa
O‘zbek aytarmish:
— Shipirishni hozir senga o‘rgataman, — debdi.
O‘zbek sotuvchini oldiga borib:
— Xohlaysizmi, sizga fokus ko‘rsataman?
— Qani, ko‘riluchi?
— 3 ta bulochka bering!
— Mana!
O‘zbek 3 ta bulochkani sotuvchini oldida paqqos tushirib, og‘zini artayotsa, sotuvchi g‘azablanib:
— Bulochkani yo‘q qildingku, nomard! Shumi fokusing? — desa
— Bulochkangiz joyida, ana anu tatarni cho‘ntagini qarang, — dermish