Bir kuni kechasi afandi uyda o‘tirsa, qo‘shni xonadan shovqin eshitilibdi.
Afandi devorda ilinib turgan miltig‘ini sekin olib xonaga kirsa, ro‘parasida qop-qora narsa turganmish.
Afandi “paq” etib otibdi. Haligi narsa baribir shundoq turganmish.
Sekin borib qarasa, o‘zini choponi ekan. Shunda afandi:
— Yaxshiyam ichida o‘zim yo‘qligim. Bo‘lmasa, o‘zimni otib qo‘yardim, - dermish.
— Oyijon suv olib keling.
— Borib o‘zing olib kela olmaysanmi?!
— Oyi, suv deyapman!
— Hozir kaltak yeysan! Turgin-da, o‘zing olib kelib ich!
— Oyijon, kaltakka borganingizda suv ham ola keling...
O‘g‘li otasidan so‘rabdi:
— Ada siz oilamizda kimsiz?
— Men - Prezidentman.
— Oyim-chi?
— Oying - davlat.
— Buvimlachi?
— Buving - prokuratura.
— Ukam bilan men-chi?
— Sizlar - xalqsizlar.
Ota komandirovkaga ketibdi. 1 haftadan so‘ng o‘g‘il otasiga SMS yozibdi:
"Ada tez keling! Davlatga boshqa prezident keldi. Prokuratura uxlab yotibdi. Xalq havotirda.
Bir o‘zbek bilan tatar kafega kirishibdi. Tatar 3ta bulochkani hech kimga bildirmay cho‘ntagiga solib, o‘zbekka maqtanayatganmish:
— Qara, shipirish degani shunaqa bo‘ladi. O‘rgan, student! — desa
O‘zbek aytarmish:
— Shipirishni hozir senga o‘rgataman, — debdi.
O‘zbek sotuvchini oldiga borib:
— Xohlaysizmi, sizga fokus ko‘rsataman?
— Qani, ko‘riluchi?
— 3 ta bulochka bering!
— Mana!
O‘zbek 3 ta bulochkani sotuvchini oldida paqqos tushirib, og‘zini artayotsa, sotuvchi g‘azablanib:
— Bulochkani yo‘q qildingku, nomard! Shumi fokusing? — desa
— Bulochkangiz joyida, ana anu tatarni cho‘ntagini qarang, — dermish
Afandi xonga g‘oz pishirib borar edi, yo‘lda korni ochib, bir oyog‘ini yeb qo‘ydi. Xon uni olib so‘radi:
— Bir oyog‘i qani?
— Bu yilgi g‘ozlarning hammasi bir oyoqli ekan,— dedi-da, Afandi suv bo‘yida bir oyog‘ini ko‘tarib dam olib turgan g‘ozlarni ko‘rsatdi. Xon tayoqni ko‘tarib po‘pisa qilgan edi, g‘ozlar ikki oyoqlab qochdi.
— Ana, oyoqlari ikkita ekan-ku,— dedi xon. Afandi pinagini buzmay javob berdi:
— Shu tayoq bilan birov sizga ham hamla qilsa, ikki oyoq u yoqda tursin, to‘rt oyoqlab qochar edingiz.
Maktabda ota-onalar majlisi boshlanibdi. Sinfning eng to‘palonchi o‘quvchisini otasiga o‘qituvchi debdi:
— Sizni o‘g‘lingiz maktabda har kuni o‘zini yomon tutadi.
Ota:
— Nima? Meni shunga chaqirdingizmi? O‘g‘lim uyda ham har kuni to‘palon qiladi. Sizni uyga chaqirtirmayapman-ku!?
Bir kishi metroda ketayotganida bir yigit kelib:
— 200 so‘m sadaqa qiling, - debdi.
Kishi esa:
— Pulim yo‘q edi, - desa.
Boyagi yigit:
— Ishlash kerakda og‘ayni, - dermish.
1945 yilda afandi nemislarga asir tushib qolibdi.
— So‘nggi tilagingni tila! – debdi nemislar unga.
— Qulupnay yesam, armonim yo‘q edi, - debdi afandi.
Nemislar:
— Mayli, qulupnay pishsa yeysan, keyin otamiz, - deyishibdi.
Qulupnay pishgunicha urush tugab, afandi omon qolgan ekan.
Bozorda qari onaxon baliq sotuvchisini yoniga kelgan:
— Bolam, balig‘ing yangimi? - deb so‘rasa, sotuvchi:
— Yozib qo‘yibdi-ku, tirik baliq deb onaxon, - debdi.
Onaxon unga:
— Men ham tirikman bolam, lekin yangi emasman, - debdi.
1-sinf o‘quvchilariga matematika darsini o‘tayotgan ustoz o‘quvchilardan so‘rayapti:
— Ho‘sh bolajonlar, nima qilsak 6 soni 9 bo‘ladi?
Orqa partada o‘tirgan o‘quvchi o‘rnidan turib javob beribdi:
— 6 sonini yiqitib, oyog‘ini tepaga qilib qo‘ysak 9 bo‘ladi, ustoz...