— Iye, gaz keladimi?
— Yo‘q, bahor keladi.
— Yigirma yildan keyin sinfdoshlaringizni suratlariga qarab eslab yurasizlar.
O‘quvchilardan biri:
— Rahmatli ustozlarimizni ham eslab o‘tiramizmi?!
— Mana qaranglar! Bir stakan aroqqa chuvalchangni solsak, u halok bo‘ladi. Aytinglar-chi, aroq inson organizmiga qanday ta’sir qilar ekan?
O‘quvchilar:
— Demak, inson aroq ichsa, ichidagi hamma gijjalar o‘lar ekan...
Jinnilar:
— EE, qayerga o‘tirasan, joy yo‘qku, - deb o‘tib ketishibdi.
— Kechirasiz, siz o‘g‘lingizga kelgan bo‘lsangiz kerak?!
— Yo‘q, men sinfdan-sinfga qolaverib maktabni haliyam tugata olmadim. Siz-chi? Turmush o‘rtog‘ingiz o‘qituvchi bo‘lsa kerak, uni kutib olish uchun keldingizmi?
— Qayoqda?! Dadamni darslari tugasa, uyga olib ketish uchun keldim.
— Otaxon bu mollaringiz bir kunda qancha suv ichishadi?
— Oqimi qorasimi?
— Oqi?!
— 2 paqir suv ichadi kuniga...
— Qorasichi???
— Uyam...
— Otaxon bu mollariz kuniga qancha xashak yeydi?
— Oqimi qorasimi?
— Oqi?!
— 4 tog‘oradan xashak yeydi..
— Qorasichi?
— Uyam...
— Otaxon bu mollariz kuniga qancha sut beradi?
— Oqimi qorasimi?
— Oqi?!
— 15 litrdan sut beradi bolam...
— Qorasichi???
— Uyam...
— Ey, otaxon odamni ezvordingiz. Savol bersak, oqimi qorasimi deysiz, oqi desak, mana buncha deysiz qorasichi desak uyam deysiz. Bu nimasi?
— Ey bolam oqi uzimnikida.
— Ha tushunarli qorasichi, desa...
— Uyam.... dermish
— To‘rtburchak ustoz.
— Yaxshilab o‘ylab ko‘r! Yerni shakli qanday?
— Uchburchak ustoz.
— Chiq sinfdan! Sendek o‘quvchi hech kimga kerakmas!
— Bekor qildingiz! Ustoz, hali ko‘rishamiz! Yer dumaloq!
— Allo, tezoq yetib keling. O‘g‘lim suvarak yeb qo‘ydi.
— Hechqisi yo‘q! Ko‘ngli behuzur bo‘lib, chiqarib yuboradi.
— Men o‘g‘limga “Suvarakka qarshi dori”ni ichirgan edim...
— Tez manzilni ayting! Yo‘lga chiqyapmiz!
— Menga bir bahaybat, qopag‘on it topib keling!
Afandi esa, buyruqning aksini qilib, yuvosh bir it topib keldi. Hokim Afandini koyidi:
— Men sizga «qopog‘on it topib keling!» desam, juda yuvosh itni olib kelibsiz.
Afandi beparvo javob berdi:
— Taqsir, xotirjam bo‘ling, bu janoblarining oldida besh-olti kun tursa, o‘zlaridan ta’lim olib, zanjirini ham uzadigan bo‘lib ketadi.
Sotuvchi qutiga qo‘lpoqni o‘rniga adashib ayollarning tungi ko‘ylagini solib beribdi.
Yigit bir varroq qog‘ozga ushbu so‘zlarni yozib, qutini sevgan qizining uy manziliga jo‘natib yuboribdi.
“Sevgilim! Sizga nima sovg‘a berishni uzoq o‘yladim. Vanihoyat, eng yaxshi sovg‘a shu bo‘lsa kerak degan umidda oldim. Uni do‘kondagi siz tengi bir qizga kiydirib ko‘rib, oldim. Bu sovg‘amni kiyish va yechish juda oson ekan, o‘zim ko‘rdim...”