Ayollar haqida latifalar
— Joon, agar sizni qo‘yib boshqa yigit bilan bo‘lsam achinarmidiz? - desa
— O‘libmanmi yetti yot begana bolaga achinib, - debdi
— Abror aka, men sizga turmushga chiqishga roziman. Biz dunyodagi eng baxtli oila bo‘lamiz!
Yigit:
— Nimalar deb valdirayapsiz?! Axir men bor-yo‘g‘i sizni rasmingizga "Klass" bosdim-ku!?
— Man sanga kechasi ko‘chada yurishga ruxsat bermiyman. Bilasanmi san endi 17 ga kirding, man sani yoshingda...
— Bilama-a-n oyi, bilaman. Siz mani yoshimda uyda o‘tirgansiz, chunki u paytda man 5 oylik chaqaloq bo‘lganman.
— Keling, xizmat? - desa, qiz:
— Kechirasiz, men ro‘paradagi uydanman. Siz har kuni durbinda meni kuzatib turgan xonadonda yashovchi qizman. Ayting-chi, kecha men telefonimni naushniklarini qayerga tashlab ketdim? - dermish.
— Men yog‘larga qarshi kurash boshladim!
Dugonasi unga qarab turib:
— Juda ko‘plarini asir olishga ham ulguribsan.
— Kechirasiz, aslini olganda men, sizni yosh bolangiz mashinamga chizgan so‘zlarni o‘qiyapman.
— Nimaga sal?
— Janjal paytida "bo‘ldi uyga ketaman" dedi, lekin ketishidan oldingi pardozini shunchalik uzoq qildiki, qayerga otlanganini unutib ham qo‘ydi.
— Dugonajon, erim endi menga xiyonat qilmayapti!
— Voy, rostanmi? Anchadan berimi?
— Ha, rost. Ertaga qirqini o‘tkazamiz.
— Joon, agar mani yana bir marta o‘psangiz, man bir umr sizniki bo‘laman, - desa.
Yigit sekin o‘zini qizdan obqochib:
— Ogohlantirganing yaxshi bo‘ldi, - dermish.