Ayollar haqida latifalar
— O‘yin natijasini radiodan eshitdim, istasangiz aytishim mumkin.
— Jim o‘tir! O‘zim ko‘rmoqchiman...
— Ko‘rsangiz ko‘ravering, menga nima, baribir gol urishmaydi.
— Jonim, menga turmushga chiqasizmi?
— Ha, albatta!
...So‘ng uzoq jimlik... Jimlikdan zerikkan qiz:
— Nega jimsiz?
— Shundoq ham ko‘p gapirib qo‘ydim...
— Erim...
— Ering og‘ir-bosiq odam edi-ku?
— Guldonni otgan edim, engashib oldida nomard!
— Adang shuncha narsa olganimizni ko‘rib nima derkinlar-a?!
Qizaloq bo‘lsa hech ikkilanmay:
— Bozorda biror narsa qoldimi o‘zi deydilar, - debdi.
— So‘ramang, baribir topib berolmaysiz...
— Iye, biror marta aytganingni olib bermadimmi? Ayt, darrov muhayyo qilaman.
— Istagan narsamnimi?? Aldamaysizmi?
— Bilasanku, yigit bitta gapiradi va so‘zida turadi!
— Yaxshi... O‘zingizdan ko‘ring...
— Nima ekan, juda qiziqtirdingku?
— Vaqt covg‘a qiling. Boshqa hech nima kerakmas.
— Nima deganing bu? Qanaqa vaqt?...
— Har kuni kechki payt mana shu qo‘lizdagi telefonii kavlab o‘tirishga ketgan vaqtizdan bir soatginasini... Oilangiz uchun... Oddiygina e’tibor... Bollarizga... Menga...
— Mmm...
— Adasi, men kechroq qaytaman. Bolalarni ovqatlantirib qo‘ydim, - debdi.
Eri:
— Mast holatda qaytmagin tag‘in, - desa, xotini hayron bo‘lib:
— Unda indinggacha bolalarga qarab o‘tira olasizmi? – dermish.
— Chiroyli ko‘ylaklar olib bermasangiz, sayyohatga olib bormasangiz, nima qilardingiz menga uylanib!
Eri bo‘lsa unga qarab:
— Ovqat pishirishni, shim dazmollashni baribir o‘rganmas ekansan, nima qilarding turmushga chiqib?! – debdi.
— Ering uxladimi?
Xotini:
— Shunaqaga o‘xshaydi?!
Shkaf ichidan:
— Unday bo‘lsa, men ketdim!
Shu payt eri sakrab o‘rnidan turib:
— Hali seni kredit pulingni to‘lab bo‘lmadim. Qayoqqa ketasan???