Ayollar haqida latifalar
— Jonim, meni uyqim kelyapti, ertak aytib bering!
Yigit:
— Men sizga uylanaman!
— Dadasi, kobra ilonini ko‘rganmisiz?
Eri:
— Ha, axir o‘n besh yildan beri yonida yashayapman-ku.
— Chaqsa odam o‘larmish-a?
— Unda meni qonimda kobrani zahariga qarshi immunitet paydo bo‘pti-da?!
— Buvijon, 1-sonli kasalxonaga qanday borsa bo‘ladi?
— Meni yana bir marta "buvijon” desang bas.
— Juda to‘g‘ri eshitgan ekansiz! Qani haydovchilik guvohnomangizni bering, jarima rasmiylashtirishim kerak!
— Yaxshi qiz, bir o‘zingiz yashaysizmi?
Qiz viqor bilan:
— Ha, qayerdan bildingiz?, - desa,
— Juda-yam xunuk ekansiz-da..., - dermish.
— Qo‘shnimizning Kaptivasi esingdami?
— Ha esimda, azizim, esimda...
— Huddi shu Kaptiva rangidagi paypoq sovg‘a qilmoqchiman.
— Nima, yana ichib keldizmi? Biror marta mana shu aroq o‘lgurni ichmay kelasizmi? Nimaga ichaverasiz shu yer yutkurni?
— Nima qilay, aroq suyuq, ichiladi. Agar qattiq bo‘lganda, g‘ajirdim...
— Nimasi sahiy?
— Menga har kuni juda ko‘p gullar sovg‘a qiladi. Ayniqsa, o‘tgan hayitda sovg‘a qilgan gullarini ko‘pligini ko‘rsangiz edi...
— Voy, zo‘r-ku. U o‘zi qayerda ishlaydi?
— Qorovul bo‘lib ishlaydi.
— Bo‘magan gap. Qorovul shuncha pul toparmidi?
— U qabristonda qorovul.
— Azizim, magazinga borib keling!
— Sevgilim, hozir ko‘cha shunchalik sovuqki, hatto itni ko‘chaga haydasang chiqmaydi.
— Vooy-bo‘o‘, unday bo‘lsa, itsiz boraqoling!
— Iiii, chiroqni yoqmang, - deya sarosimaga tushibdi xotini. — Boshim og‘rib ketiyapti-ya, dorixonaga tushib, dori olib chiqmaysizmi?
Eri shoshib, kiyinibdi-da, dorixonaga tushib:
— Uka, menga bosh og‘riq dori ber, - desa.
Sotuvchi yigit:
— Iya, Sotvoldi aka, pajarkadan melisaga o‘tkazishdimi, - dermish.