Lof-yolgon haqida latifalar
— Men bir narsaga hayronman. Shunday o‘tkir zehnli, baland ta’bli bo‘la turib, she’r yozish bilan shug‘ullanmaysiz.
— Mavlono xo‘b ayturlar. Afv maqomida uzr bayon qilamanki, endi she’r yozishga zo‘r ishtiyoq bilan kirishib ketdim. Hatto kechalari ham she’r yozish bilan mashg‘ul bo‘lyapman. Masalan, o‘tgan kecha ikki pulga olingan sham yonib bitguncha, ikki yuz juft bayt yozdim.
— Undoq bo‘lsa, har yuz juft bayting bir pul ekan-da...
— Hozir shu dvigatelni to‘xtataman, - deb barmog‘ini tiqqan ekan, barmog‘i uzilib ketibdi. Og‘riqdan baqira boshlabdi.
Ikkinchisiyam:
— Men to‘xtataman, - deb boshini tiqqan ekan, uni boshi uzilib ketibdi.
Shunda uchinchi ahmoq barmog‘ini ushlab baqirayotganga qarab:
— Nega baqirasan? Barmoqqa shuncha vahimami? Qara, boshini tiqqan jim yotibdi-ku?!, - dermish.
— Meni Bobigim bir yil deganda andjanchaga raqsga tushishni o‘rganib oldi.
— Ha, xabarim bor! O‘tgan kuni Sharigim gapirib bergandi.
— Kraskani menga sotinglar - debdi. Mardikorlar boyni otini labiga kraskadan surtishibdi-da, kraskani sotib yuborishibdi. Boy kelsa ish to‘xtagan. Mardikorlar dam olib o‘tirishibdi. Boy hayron bo‘lib:
— Nimaga ishlamasdan o‘tiribsizlar? - deb so‘rasa, mardikorlar otni ko‘rsatib:
— Kraskani otingiz ichib qo‘ydi - deyishibdi. Boy otiga qarasa, labi kraska. Shartta cho‘ntagidan to‘pponchasini chiqarib, otini otmoqchi bo‘libdi.
Mardikorlar boyni to‘xtatib:
— To‘xtang, axir ot kraskadan qimmat-ku! - deyishsa, boy:
— Senlar aralashma! O‘tgan yili bu la’nati ikki tonna sementni ham yeb qo‘ygan edi, - dermish.
— Nima qilyapsan bu yerda?!, - desa
— Pokemon qidiryapman, - dermish.
Boshqa lofchi gapga aralashdi:
— Agar gaping rost bo‘lsa, men ushlagan qushning bolasini tutganga o‘xshaysan.
Shu payt bir yigit avtobus oynasidan boshini chiqarib:
— Aka avtobusni orqasidan yuguravermang. Hamma kulaverib, ichagi uzilay deyapti, - desa, chopib kelayotgan kishi:
— Agar hozir birortangiz avtobusni to‘xtatmasangiz, boshingiz uziladi... Chunki men shu avtobusni haydovchisiman, - dermish.
Metod birlashma rahbari hammani tinglab qaror qabul qilibdi, lekin chetda turgan 1 o‘qituvchi ularga qo‘shilmapti, nega unga qo‘shilmaysan deganda u:
— "Siqilib ketdim" so‘zini endi bir aytib ko‘ringlarchi debdi.
— Qanaqa mast! Men ovsinim bilan ozgina ozginadan ichdik xolos! Buni ustiga oshxonadagi idishlarni ham yuvib qo‘yganman.
— Ha, o‘simlik yog‘i bilan!
— Bugun nima ovqat qilay? - desa, bo‘linma komandiri:
— Osh qil! - debdi.
— Necha kilo qilay? - so‘rabdi oshpaz:
— 10 kg necha kishiga yetadi? - debdi yana komandir.
— 90-100 kishiga yetadi, - desa,
— Bo‘lmasa jangdan keyin qilasan, - dermish.