Lof-yolgon haqida latifalar
— Allo, mabodo uyingiz yonidan qo‘ylar podasi o‘tib ketmadimi?
— Nima, sen orqada qolib ketdingmi?!
— Kelinglar, kelishib olaylik! Voyenkomni oldiga kim birinchi kirsa, u savollarni boshqalarga aytadi. Biz ham shu savollarga javob beramiz. Hammani javobi bir xil bo‘lsa, bir joyda xizmat qilamiz, - debdi.
— Osonroq xizmat - bu qurilish bataloni, - debdi bo‘ri.
Birinchi bo‘lib quyon kiribdi. Qaytib chiqib, shunday debdi:
— Voyenkom tankani, samolyotni, mashinani rasmlarini ko‘rsatadi. Bilmayman denglar. Keyin shkafni ichidan g‘isht olib stolga qo‘yadi. Bu g‘isht deb aytinglar. Shunda hammamizni qurilish botaloniga yozadi. Birga xizmat qilamiz.
Bo‘ri kirib-chiqib, — Hammasi joyida, qurilishga, - debdi.
Ayiq kirib ketibdi. Ichkarida voyenkom ayiqga savollar beribdi. Rasmlarni ko‘rsatibdi. Ayiq bilmasligini aytibdi. Voyenkom endi o‘rnidan turib, shkafga qarab ketayotsa, — G‘isht bor, g‘isht bor!, - deb baqiribdi ayiq. Voyenkom bo‘lsa:
— Qoyil senga! Seni qobiliyating bor ekan. Sen razvedkaga borasan, - debdi.
— Bundan keyin hammangiz o‘zingizga sherik topib, bir-biringizni himoya qilib yuring. Sizlarni hammangizni himoya qilib yurishdan charchadim, - desa
Quyon:
— Sherga kimdan-kim g‘ing desa, o‘zim adabini beraman, - dermish
— Kechirasiz, sizga yangi chiqqan oq va qora ranglardagi ko‘ylaklarimizni taklif qilmoqchiman. Sotib oling, zarar qilmaysiz.
— Yo‘q, rahmat, shart emas.
— Mana bu oq ko‘ylakni qarang, kiyib mazza qilasiz.
— Kerak emas dedim sizga!
— Ammo bir o‘ylab ko‘ring.
— Agar yana bir marta shu haqda gapirsangiz, zinadan uloqtirib yuboraman.
— Bu ko‘ylakni kiymabsiz, bu dunyoga kelmabsiz...
Uy egasi ko‘ylakfurushni zinadan uloqtirib yubordi. U beton ustiga uchib tushib, ancha vaqt harakatsiz yotdi. Keyin bir amallab o‘rnidan turdi va yuzlarini artib, yana zinadan ko‘tarilib eshikni taqillatdi.
— Oq ko‘ylak bo‘yicha fikringiz tushunarli. Endi qora ko‘ylak to‘g‘risida gaplashsak...
Shunda mehmon:
— Shu sovuqda kalamush nima qiladi?, - desa.
Mezbon:
— Bu kalamush emas. Palto kiygan suvarak!, - dermish.
Birinchi arvoh:
— Sen nimadan o‘lgansan?
Ikkinchisi:
— Bir kuni uyga kelsam, ostonada begona oyoq kiyim turibdi. Xotinimni jazmani bilan ushladim, deb o‘ylab uyga yugurib kirsam, hech kim yo‘q! Xonalarni tekshirib chiqdim, yo‘q. Xotinim menga yangi tufli sotib olibdi, deb xursandchilikdan yuragim yorilib o‘lib qoldim.
Birinchi arvoh:
— Agar o‘shanda shkafni ichini ochib qaraganingda, hozir ikkalamiz ham tirik bo‘lardik...
— Ha!
— Ayting-chi, Noutbukimni televizorga qanday ulasam bo‘ladi? Kino ko‘rmoqchi edim...
— Sim bilan ulang!
— Ulab bo‘lmayapti-ku!?
— Televizoringizni rusumi qanday?
— Rekord 312
— Unda ekranni o‘rtasiga skotch bilan yopishtirib qo‘ying!
— Beshinchi, beshinchi... Buyurtma olasizmi? Mijoz samolyotga kech qolyapti. vaqtida yetkazib borasizmi aeroportga?
— Ha, mijoz samolyotga o‘z vaqtida yetib boradi. Avtomobilimda yana bitta mijozim bor!
— Samolyot 10 daqiqadan so‘ng uchar ekan. Yo‘llar tirband bo‘lsa, qanday qilib kechikmasdan olib bormoqchisiz?
— Gap shundaki, mashinamda o‘tirgan mijoz uchuvchi - shu samolyotning boshqaruvchisi bo‘ladi.