Transportda haqida latifalar
— Men sovuq qotyapman. Menga ko‘rpa uzatib yuborolmaysizmi?- deb nozlanibdi.
— Keling, bu tun bir-birimizni er-xotin deb tasavvur qilamiz,- debdi boshliq
Kotiba xursand bo‘lib:
— Bajonidil! - debdi
— Unday bo‘lsa ko‘rpani o‘zing ol! Qo‘ling sinmaganku axir! - deb o‘shqiribdi boshliq
— Xoynaxoy, men kuchli gipnozchi bo‘lsam kerak.
— Voy, qariganda bu gapni qayerdan olding?
— Aytsam ishonmaysan. Avtobusdami, Marshrutkaga chiqib, o‘tirgan yosh yigitga bir marta qarasam, tamom, darrov uxlab qoladi...
— Faraz qilaylik, siz avtobusda ketayapsiz. Kun rosa isib ketdi. Nima qilasiz?
— Men avtobus oynasini ochaman...
— Juda yaxshi. Oyna ochilishi natijasida avtobus aerodinamikasi qanchaga o‘zgarishini hisoblang.
Talaba javob bera olmabdi.
— Boring, "ikki"!
Huddi shu tahlit yana bir nechta talaba imtihondan "yiqilibdi". Navbat go‘zal talaba qizga kelibdi.
— Qizim, masalan, avtobusda ketayotganingizda havo isib ketsa nima qilasiz?
— Men-mi? Men... koftamni yechaman.
— Siz tushunmadingiz. Havo rosa kuydirayotgan bo‘lsa nima qilasiz, demokchiman.
— Undami? Bluzkamni ham yechaman.
— Jazirama rosa qovurayotgan bo‘lsa-chi?
— Yubkamni ham yechaman.
— Iye, qanakasiga?, - debdi lol qolgan professor.
— Shunakasiga! Butunlay yalang‘och qolsam ham, oynani ochmayman professor!
— Avtobusda ko‘zi ojiz yo‘lovchiga joy berganim uchun!
— Kim bo‘lib ishlardingiz o‘zi?
— Avtobus haydovchisi edim...
Tushayotganda ham jim... Yo‘lovchilar nega bunday ovoz chiqarmay, shovqin qilmay ketayotishganiga hayron bo‘lib, chiptachiga qarasam, chiptachi uxlab qolgan ekan...
— Avtobus kelib to‘xtabdi. Shunda birinchi o‘zbek:
— Yo pirim deb, - avtobusga chiqibdi. Ikkinchisi chiqayotib:
— Yo Ali debdi. Uchinchi o‘zbek esa:
— Yo Muhammad, - deb chiqib ketsa, boyagi qarab turgan rus ichida "Bu yerda hamma ismini aytarkan, - deb:
— Yo Andrey, - deb avtobusga chiqib ketibdi.
— Padaringga la’nat, eshshak, hayvon! Och eshikni xezalak! Nima ko‘rmisan ahmoq, ..., - deb so‘kina boshlabdi.
Qo‘rqib ketgan haydovchi shu zahoti eshiklarni ochibdi. Boyagi erkak darhol o‘ziga kelib, ust-boshini to‘g‘rilab, hushmuomalalik bilan:
— Uzr so‘rayman! Juda qo‘rqib ketdim-da..., - dermish jilmayib.
— Mening xotinim farishta.
— Baxtli ekansiz, meniki haliyam tirik.