Қаҳратон қиш кунларининг бирида, кўчада қалин қор ёғиб, кучли бўрон эсаётган экан. Бир кишининг эшиги тақиллаб қолибди. Қараса, эшик олдида совуқдан музлаб қолган гўзал аёл турган эмиш. Уй эгаси уни ичкарига таклиф қилибди. Аёл:
— Музлаб қолдим, - дебди.
Ҳалиги киши аёлни олов ёнига таклиф қилибди.
— Барибир исимаяпман, - дебди аёл яна.
Аёлни иссиқ кийимлари билан ўраб, қайноқ чой берган киши, - энди-чи?, - дебди.
— Бундай вақтларда раҳматли эрим мени қучоқлаб, танаси билан иситиб қўярди, - деб эркалана бошлабди аёл.
Уй эгаси эса:
— Кўчада қалин қор ёғиб, кучли бўрон кўтарилган. Бундай ҳавода эрингизни танасини олиб келолмайман, - деган экан.