Бир қиз севиб қолиб, ширин ҳаёллар оғушида осмонга қараб кетаётса, катта харсанг тошга урилиб, йиқилиб тушибди. Анча вақт ўтса ҳам ўрнидан турмасмиш.
Буни кузатиб турган бола ёнига келса, қиз осмонга қараб, бемалол ётганмиш.
Шунда бола:
— Эй синглим, қаттиқ йиқилмадингизми? Келинг қўлингизни беринг, - деса, қиз:
— Э бор-е, ширин ҳаёлимни ҳам белига тепдинг, - дермиш.