Ёш йигит кўчада ўтган-кетганлар билан гаров ўйнаб, пул ишлаб турган экан. Ёнига бир чол келиб:
— Нимадан гаров ўйнаяпсан? - деб сўрабди.
— Отахон, мана шу арчадан баланд сакрасам, сиз менга юз минг берасиз. Сакрай олмасам мен сизга, - дебди.
Отахон рози бўлибди. Ёш йигит абжирлик билан арчани устидан сакраб ўтиб:
— Пулни чўзинг, - деса, чол:
— Сен "Арчадан баланд сакрасам" дегандинг. Арча умуман жойидан қимирламади-ку!? Ўзинг пулни бер, - дермиш.