Камбағаллик лўлининг жонига тегиб, ўзини осишга қарор қилибди. Дарё соҳилидаги дарахтга арқон боғлаб бир учини бўйнига солибди.
Лекин шу заҳоти арқон узилиб, лўли дарёга қулабди. Уни зўрға қутқариб олиб:
— Нега бундай қилдинг? - деб сўрашса, лўли:
— Мени тинч қўйинглар! Мана шу ярамас арқоннинг дастидан сал бўлмаса чўкиб кетардим, - дермиш.